Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

θέλω και

  • 1 θέλω

    θέλω (s. prec. two entries; on its relation to the Attic ἐθέλω, which is not found in NT, LXX, En, TestSol, TestAbr, TestJob, Test12Patr, GrBar, JosAs, ParJer, ApcEsdr, ApcMos, AscIs, s. Kühner-Bl. I 187f; II 408f; B-D-F §101 p. 45; Mlt-H. 88; 189; Rob. 205f. θέλω is found since 250 B.C. in the Attic ins [Meisterhans3-Schw. p. 178; Threatte II 637f], likew. quite predom. in the pap [Mayser I2/2, ’38, 119]; LXX, En, TestSol, TestAbr, TestJob, Test12Patr; GrBar 13:1; JosAs 23:7; ApcSed; AscIs 3:23; Jos., Ant. 18, 144, C. Ap. 2, 192; apolog., exc. Mel. [but s. ἐθέλω]) impf. ἤθελον; fut. θελήσω Rv 11:5 v.l.; 1 aor. ἠθέλησα ([ἤθελα TestAbr A 5 p. 82, 2: Stone p. 12] on the augment s. B-D-F §66, 3; Mlt-H. 188); pf. 2 sg. τεθέληκας Ps 40:11; 1 aor. pass. subj. θεληθῶ IRo 8:1. ‘Wish’.
    ① to have a desire for someth., wish to have, desire, want τὶ someth. (on the difference betw. θ. and βούλομαι s. the latter) (Diogenes the Cynic, Fgm. 2: Trag. Gr. p. 809 Nauck2; Sotades [280 B.C.: not the comic poet] in Stob. 3, 1, 66 t. III p. 27, 5 H.; πάντα θέλων Theocr. 14, 11 πάντα, πᾶν ὅ ἐὰν θελήσωμεν, ποιήσωμεν En 97:9) Mt 20:21; Mk 14:36 (DDaube, A Prayer Pattern in Judaism, TU 73, ’59, 539–45); Lk 5:39; J 15:7; 1 Cor 4:21; 2 Cor 11:12. W. pres. inf. foll. τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; why do you want to hear (it) again? J 9:27a. εἰ θέλεις τέλειος εἶναι Mt 19:21 (Lucian, Dial. Deor. 2, 2 εἰ ἐθέλεις ἐπέραστος εἶναι). ἤθελεν ἀπολογεῖσθαι wished to make a defense Ac 19:33. ἤθελον παρεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἄρτι I wish I were with you now Gal 4:20. ἤθελον I would like w. aor. inf. (Epict. 1, 29, 38; PLond III, 897, 20 p. 207 [84 A.D.]); Hv 3, 8, 6; 3, 11, 4 (s. B-D-F §359, 2; cp. Rob. 923). θέλω w. aor. inf. foll. also occurs Mt 5:40; 12:38; 16:25; 19:17; Mk 10:43; Lk 8:20; 23:8; J 12:21 (Diog. L. 6, 34 ξένων δέ ποτε θεάσασθαι θελόντων Δημοσθένην); Ac 25:9b; 2 Cor 11:32 v.l.; Gal 3:2; Js 2:20 (cp. Seneca, Ep. 47, 10: vis tu cogitare); 1 Pt 3:10; B 7:11 (Ar. 13:5; Just., D. 8:4; Tat. 19, 2; Ath. 32, 1). Abs., though the inf. is to be supplied fr. the context: Mt 17:12 (sc. ποιῆσαι); 27:15; Mk 9:13; J 21:18. Foll. by acc. w. inf. Mk 7:24; Lk 1:62; J 21:22f; Ac 16:3; Ro 16:19; 1 Cor 7:7, 32; 14:5; Gal 6:13 (Just., D. 6, 2; Tat. 19, 3). Negative οὐ θέλω (other moods take μή as neg.) I do not wish, I am not willing, I will not foll. by acc. (Just., D. 28, 4 περιτομήν) and aor. inf. Mt 23:4; Lk 19:14, 27; 1 Cor 10:20; IRo 2:1. οὐ θέλω (θέλομεν) ὑμᾶς ἀγνοεῖν I do not wish you to be ignorant = I want you to know (BGU 27, 5 and PGiss 11, 4 [118 A.D.] γινώσκειν σε θέλω ὅτι) Ro 1:13; 11:25; 1 Cor 10:1; 12:1; 2 Cor 1:8; 1 Th 4:13. W. ἵνα foll. (Epict. 1, 18, 14; 2, 7, 8) Mt 7:12; Mk 6:25; 9:30; 10:35; Lk 6:31; J 17:24 (on Mt 7:12=Lk 6:31 [w. inf. αὐτοῖς γίνεσθαι Ar. 15, 5] s. LPhilippidis, D. ‘Goldene Regel’ religionsgesch. untersucht 1929, Religionswissensch. Forschungsberichte über die ‘goldene Regel’ ’33; GKing, The ‘Negative’ Golden Rule, JR 8, 1928, 268–79; ADihle, D. Goldene Regel, ’62; Betz, SM ad loc.). Foll. by aor. subj. (deliberative subj.; s. Kühner-G. I 221f; B-D-F §366, 3; 465, 2; Rob. 935; Epict. 3, 2, 14 θέλεις σοι εἴπω;=‘do you wish me to tell you?’; Mitt-Wilck. I/2, 14 III, 6 καὶ σοὶ [=σὺ] λέγε τίνος θέλεις κατηγορήσω) θέλεις συλλέξωμεν αὐτά; do you want us to gather them? Mt 13:28; θέλις χαλκέα ἄγωμεν; do you want us to bring a smith? AcPl Ha 3, 5. τί θέλετε ποιήσω ὑμῖν; what do you want me to do for you? Mt 20:32 (cp. Plautus, Merc. 1, 2, 49 [ln. 159]: quid vis faciam?); cp. 26:17; 27:17, 21; Mk 10:36 (CTurner, JTS 28, 1927, 357; AHiggins, ET 52, ’41, 317f), 51; 14:12; 15:9, 12 v.l.; Lk 9:54; 18:41; 22:9. W. ἤ foll.: I would rather … than … or instead of (Trypho Alex. [I B.C.], Fgm. 23 [AvVelsen 1853] = Gramm. Gr. II/2 p. 43, 10 περιπατεῖν θέλω ἤπερ ἑστάναι; Epict. 3, 22, 53; BGU 846, 15 [II A.D.] θέλω πηρὸς γενέσθαι, ἢ γνῶναι, ὅπως ἀνθρώπῳ ἔτι ὀφείλω ὀβολόν; 2 Macc 14:42; Just., A I, 15, 8) 1 Cor 14:19. W. εἰ foll. (Is 9:4f; Sir 23:14) τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη how I wish it were already kindled! Lk 12:49.
    ② to have someth. in mind for oneself, of purpose, resolve, will, wish, want, be ready (cp. Pla., Ap. 41a) to do τὶ someth. Ro 7:15f, 19f (Epict. 2, 26, 1 of one who errs ὸ̔ μὲν θέλει οὐ ποιεῖ what he resolves he does not do; cp. also 2, 26, 2; 4 and s. on ποιέω 2e; Ar. 9, 1 εἰ θελήσομεν ἐπεξελθεῖν τῷ λόγῳ; Just., D. 2, 2 θέλω εἰπεῖν); 1 Cor 7:36; Gal 5:17. W. aor. inf. foll. (Judg 20:5) Mt 11:14; 20:14; 23:37; 26:15. ἤθελεν παρελθεῖν αὐτούς he was ready to pass by them Mk 6:48 (CTurner, JTS 28, 1927, 356). Ἡρῴδης θέλει σε ἀποκτεῖναι Herod wants to kill you Lk 13:31. Cp. J 1:43. ὑμεῖς δὲ ἠθελήσετε ἀγαλλιασθῆναι you were minded to rejoice 5:35; 6:21; 7:44; Ac 25:9a; Gal 4:9; Col 1:27; 1 Th 2:18; Rv 11:5. Also pres. inf. (2 Esdr 11:11) J 6:67; 7:17; 8:44; Ac 14:13; 17:18; Ro 7:21; 2 Cl 6:1; B 4:9. Abs., but w. the inf. supplied fr. the context Mt 8:2 (cp. what was said to the physician in Epict. 3, 10, 15 ἐὰν σὺ θέλῃς, κύριε, καλῶς ἕξω); Mk 3:13; 6:22; J 5:21; Ro 9:18ab; Rv 11:6. τί οὖν θέλετε, κρίνατε AcPl Ha 1, 26. W. acc. and inf. foll. 1 Cl 36:2.—Abs. ὁ θέλων the one who wills Ro 9:16. τοῦ θεοῦ θέλοντος if it is God’s will (Jos., Ant. 7, 373; PMich 211, 4 τοῦ Σεράπιδος θέλοντος; PAmh 131, 5 ἐλπίζω θεῶν θελόντων διαφεύξεσθαι; PGiss 18, 10; BGU 423, 18 τῶν θεῶν θελόντων; 615, 4f; Ar. 7, 1 μὴ θέλοντος αὐτοῦ) Ac 18:21. Also ἐὰν ὁ κύριος θελήσῃ (Pla., Phd. 80d; Ps.-Pla., Alcib. 1 p. 135d; Demosth. 4, 7; 25, 2 ἂν θεὸς θέλῃ; Ps.-Demetr., Form. Ep. 11, 12 ἐὰν οἱ θεοὶ θ.; PPetr I, 2, 3; Just., D. 5, 3 ἔστʼ ἂν ὁ θεὸς θέλῃ) 1 Cor 4:19; cp. Js 4:15; 1 Cl 21:9. ὅτε θέλει καὶ ὡς θέλει 27:5 (cp. BGU 27, 11 ὡς ὁ θεὸς ἤθελεν). καθὼς ἠθέλησεν (i.e. ὁ θεός) 1 Cor 12:18; 15:38 (Hymn to Isis: SEG VIII, 549, 19f [I B.C.] πᾶσι μερίζεις οἷσι θέλεις). Cp. εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ= if God so wills it 1 Pt 3:17 (v.l. θέλει; on fluctuation of opt. and ind. in the ms. tradition, cp. Soph., Antig. 1032). οὐ θέλω I will not, do not propose, am not willing, do not want w. pres. inf. foll. (Gen 37:35; Is 28:12; Tat. 4:2 al.) J 7:1; 2 Th 3:10; 2 Cl 13:1. W. aor. inf. foll. (2 Km 23:16; Jer 11:10) Mt 2:18 (cp. Jer 38:15); 15:32; 22:3; Mk 6:26; Lk 15:28; J 5:40; Ac 7:39; 1 Cor 16:7; Dg 10:7 al. Abs., but w. the inf. to be supplied fr. the context Mt 18:30; Lk 18:4. οὐ θέλω I prefer not to Mt 21:29. AcPl Ha 3, 6; 7, 3.—Of purpose, opp. ἐνεργεῖν Phil 2:13. Opp. κατεργάζεσθαι Ro 7:18. Opp. ποιεῖν 2 Cor 8:10 (s. Betz, 2 Cor 64). Opp. πράσσειν Ro 7:15, 19.
    ③ to take pleasure in, like
    ⓐ w. inf. foll.: to do someth. Mk 12:38 (later in the same sentence w. acc.; cp. b τὶ); Lk 20:46 (w. φιλεῖν).
    ⓑ τινά (Gorgias: Vorsokr. 82 Fgm. 29 [in the Gnomolog. Vatic. 166, s. WienerStud. 10, p. 36] τοῖς μνηστῆρσιν, οἳ Πηνελόπην θέλοντες …; Vi. Aesopi W 31 P. θέλω αὐτήν; Ps 40:12; Tob 13:8; ParJer 8:2 ὁ θέλων τὸν κύριον) Mt 27:43 (Ps 21:9); IMg 3:2. τὶ (Epict. 1, 4, 27; Ezk 18:32) Mt 9:13; 12:7 (both Hos 6:6); Hb 10:5, 8 (both Ps 39:7). ἔν τινι (neut.: TestAsh 1:6 v.l. ἐὰν ἡ ψυχὴ θέλῃ ἐν καλῷ; Ps 111:1; 146:10; masc.: 1 Km 18:22; 2 Km 15:26; 3 Km 10:9) θέλων ἐν ταπεινοφροσύνῃ taking pleasure in humility Col 2:18 (Augustine, Ep. 149, 27 [MPL 33, 641f]; AFridrichsen, ZNW 21, 1922, 135f; s. B-D-F §148, 2 and R. §148, 2).
    ⓒ abs. feel affection perh. w. obj. for me understood (opp. μισεῖν) IRo 8:3.
    ④ to have an opinion, maintain contrary to the true state of affairs (Paus. 1, 4, 6 Ἀρκάδες ἐθέλουσιν εἶναι; 8, 36, 2; Herodian 5, 3, 5 εἰκόνα ἡλίου ἀνέργαστον εἶναι θέλουσιν) λανθάνει αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας in maintaining this it escapes them (=they forget) 2 Pt 3:5. Of the devil [θεὸς] θέλων εἶναι AcPlCor 2:11.—HRiesenfeld, Zum Gebrauch von θέλω im NT: Arbeiten … aus dem neutestamentlichen Seminar zu Uppsala 1, ’36, 1–8; AWifstrand, Die griech. Verba für ‘wollen’: Eranos 40, ’42.
    ⑤ τί θέλει τοῦτο εἶναι; what can this mean? Ac 2:12; cp. 17:20; Lk 15:26 D.—B. 1160. DELG s.v. ἐθέλω. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > θέλω

  • 2 θέλω

    (αόρ. (η)θέλησα) 1. μετ.
    1) хотеть, желать (чего-л.); δεν το ήθελα я этого не хотел;

    .τί με θέλετε; — зачем я вам нужен?, что вам от меня нужно?;

    θέλει το καλό (κακό) μου — он желает мне добра (зла);

    χωρίς να το θέλω — бессознательно, ненамеренно;

    2) любить;

    αυτός δεν την θέλει — он её не любит; — он не хочет на ней жёнить9я;

    δεν θέλω αντιρρήσεις — я не люблю возражений;

    3) хотеть, требовать;

    αυuτό το πράγμα θέλει προσοχή — это дело требует внимания;

    πόσο θέλει γιά...; — сколько он хочет, сколько он просит за...?;

    θέλει ό, τι πεί να γίνεται — он требует, чтобы то, что он сказал, было сделано;

    4) искать;

    ποιόν θέλετε; — кого вы ищете?;

    5) быть должным;

    μου θέλεις ένα εκατοστάρικο — ты мне должен сто драхм;

    2. αμετ. хотеть, желать;

    τί θέλετε; — что вам угодно?;

    όπως θέλετε — как хотите, как вам угодно;

    όπως θέλω — по-своему;

    αυτό -ει δέκα μέρες ως πού να... нужно (требуется) десять дней, чтобы...;
    3. (с зависимым наклонением) 1) хотеть,, желать; иметь намерение;

    θέλω να σε δω — я хочу тебя видеть;

    θα ήθελα να... мне бы хотелось...;

    θέλω ο γιός μου να γίνει γιατρός — я хочу, чтобы мой сын стал врачом;

    2) любить (что-л, делать);

    θέλει να παινεύεται — он любит хвастаться;

    ] 3) пытаться, пробовать;

    θέλω να φύγω — пытаться удрать;

    ] 4. απρόσ. надо, нужно;

    δεν θέλει βιάσιμο — не надо спешить;

    αυτός θέλει ξεσκέπασμα — его следует разоблачить;

    θέλει ξύλο — его следует поколотить, наказать;

    θέλω υπομονή — нужно терпение;

    5. уст.
    1) (служит для образования будущего времени и условного наклонения):

    θέλει γράφω (γράφεις, γράφει κ. λ. π.) — я буду (ты будешь, он будет и т. д.) писать;

    θέλει γράψω (γράψεις, γράψει κ. λ. π.) — я напишу (ты напишешь, он напишет и т. д.);

    ήθελε γράφουμε мы бы написали;
    ήθελε γράψετε вы бы уже написали; 2) (с неспрягаемой формой или старым инфинитивом служит для выражения будущего времени и условного наклонения):

    θέλ (θέλεις, θέλει κ. λ. π.) γράφει — я буду (ты будешь, он будет и т. д.) писать;

    θέλω (θέλεις, θέλει κ. λ. π.) γράψει — я напишу (ты напишешь, он напишет и т. д.);

    ήθελον γράφει я бы (на)писал;
    ήθελον γράψει я бы уже написал;

    § θέλεις (καί) δε -εις — или θέλοντάς και μη — хочешь не хочешь, волей-неволей;

    θέλω να πω — хотеть сказать; — иметь в виду;

    άς γίνει ό, τι θέλει — будь, что будет;

    θέλεις κάτσε, θέλεις φύγε — или оставайся, или уходи;

    τί θέλεις, τί γυρεύεις — или τί τα θέλεις — так или иначе; — в любом случае, безусловно;

    τί θέλει να πεί αυτό; — что это значит?;

    λίγο ήθελα να... я чуть было не...;

    τα θέλει — а) он сам напрашивается на это; — б) они любит флиртовать;

    τό καλό πού σού θέλ... — мой тебе совет...;

    θέλει σώνει και καλά — он хочет во что бы то ни стало; — он настаивает;

    θέλεις να 'χεις — погов, того же и тебе желаю;

    ποιός στραβός δε θέλει το φως του; — погов, какой слепой не хочет стать зрячим?, кто же этого не хочет?

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > θέλω

  • 3 Απέθανε, να σ' αγαπώ και ζηέ, να μην σε θέλω

    • Что имеем, не храним, потерявши плачем
    Источник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008

    Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Απέθανε, να σ' αγαπώ και ζηέ, να μην σε θέλω

  • 4 ρέστα

    τα
    1) сдача; 2) остаток денег;

    § ζητώ ( — или θέλω) και ρέστα — предъявлять наглые требования;

    καί τα ρέστα — и так далее, и тому подобное

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > ρέστα

  • 5 овца

    -ы, πλθ. овцы, овец, овцам θ.
    προβατίνα, αρνάδα, αμνάδα, πρόβατο•

    желать, чтобы волки были сыты и овцы целы θέλω και το λύκο χορτάτο και τα πρόβατα σωστά•

    заблудшая овца βλ. заблудший.

    Большой русско-греческий словарь > овца

  • 6 άλλος

    η, ο (γεν. άλλου, ης, ου и αλλουνού, αλληνής, αλλουνού) 1.
    1) другой, иной;

    άλλα σκέπτεται κι· άλλα λέγει — думает одно, а говорит другое;

    έγινε άλλος άνθρωπος — он стал другим человеком;

    αυτό είναι άλλο ζήτημα — это другое дело;

    μ· άλλο τρόπο — по-иному, другим способом;

    μ· άλλα λόγια — другими словами;

    σ· άλλο μέρος — в другом месте;

    ούτε το ένα ούτε το άλλο — ни то ни другое;

    2) остальной, прочий οι άλλ — чн остальные, прочие;

    3) такой же, равноценный;

    δεν έχουμε άλλον σαν κι· αδτόν — ему нет равного;

    4) дополнительный;

    ήλθαν άλλοι δυό — пришли ещё двое;

    θέλω και άλλα χρήματα — мне нужны ещё деньги;

    περισσότερο από κάθε άλλη φορά — больше, чем когда бы то ни было;

    5) следующий; ближайший;

    κάθομαι στην άλλη γειτονιά — жить по соседству;

    την άλλη μέρα — на другой (или на следующий) день;

    άλλη φορά — в другой раз; — в следующий раз;

    § ο άλλος κόσμος — а) потусторонний мир; — б) иной мир;

    κάθε άλλο — никоим образом, ничего подобного, ничуть не бывало, нисколько; — напротив;

    Σας

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > άλλος

  • 7 ἐθέλω

    ἐθέλω und θέλω, wollen, wünschen, Luft haben, Neigung empfinden; Ableitung ungewiß. Ueber den Unterschied von βούλομαι s. dies Wort; interessant ist die Verbindung von βούλομαι und ϑέλω Eurip. Iph. A. 338 τῷ δοκεῖν μὲν οὐχὶ χρῄζων, τῷ δὲ βούλεσϑαι ϑέλων; für βόλεται (= βούλεται) Iliad. 11, 319 var. lect. ἐϑέλει. In der Att. Prosa ist das a verbo von ἐϑέλω folgendes: ἐϑέλω und ϑέλω, ἐϑελήσω, ἠϑέλησα, ἠϑέληκα; imperf. ἤϑελον. Die Formen des praes. ϑέλω besonders in einzelnen Verbindungen, wie εἰ ϑέλεις, ἂν ϑεὸς ϑέλῃ, s. Lobeck Phryn. 7, am häufigsten bei Xenoph. u. Oratt. Bei Dichtern fut. auch ϑελήσω, aor. ἐϑέλησα, perf. τεϑέληκα, imperf. ἔϑελον; conj. aor. ϑελήσῃ Aesch. Prom. 1028, imperat. ϑέλησον vs. 783; opt. ϑελήσαιμι Soph. O. Col. 1133, partic. ϑελήσας vs. 757; opt. perf. τεϑελήκοι Scholl. Iliad. 1, 38; τεϑέληκας var. lect. für ἠϑέληκας Aeschin. Fals. leg. 139; vgl. Lob. Phryn. 332; praes. ϑέλω sehr oft bei Dichtern, bes. im Att. Trimeter; imperf. ϑέλον Apoll. Rhod. 2, 960. Bei Homer Formen vom praes. ἐϑέλω, conj. ἐϑέλωμι Odyss. 21, 348 Iliad. 9, 397 (Scholl. Didym. ἐϑέλοιμι: Ἀρίσταρχος ἐϑέλωμι), opt. ἐϑέλοιμι, imperat. ἔϑελε, part. ἐϑέλων, imperf. ἤϑελον u. ἔϑελον u. iterativ. ἐϑέλεσκον, fut. indicat. ἐϑελήσω, aor. ἐϑέλησα Odyss. 13, 341, ἐϑέλησεν var. lect. ἐϑέλεσ κεν Iliad. 18, 396. Formen, die mit dem ϑ beginnen, hat Homer nach Aristarch gar nicht, geholl. Aristonic. Iliad. 7, 111 Odyss. 3, 272. Auch Iliad. 1, 277, wo Einige lesen μήτε σύ, Πηλείδη, ϑέλ' ἐριζέμεναι βασιλῆι ἀντιβίην, sah Aristarch die dreisylbige Form des imperativ., ἔϑελε, deren erste Sylbe mit der letzten von Πηλείδη in eine Sylbe zusammengezogen werden müsse; um dies möglichst hervorzuheben, schrieb er Πηλείδἤϑελ', wobei zu berücksichtigen, daß die Wörter in seinen Ausgaben überhaupt nicht durch Zwischenräume getrennt waren; s. Pluygers Retract. edit. p. 11 Scholl. Aristonic. Iliad. 1, 277. 11, 217 Herodian. 1, 277. 8, 229; für unsere modernen Ausgaben empfiehlt sich die Bekkersche Schreibung μήτε σύ, Πηλείδη, ἔϑελ' ἐριζέμεναι, so daß die Zusammenziehung nur dem Lesen überlassen bleibt. Odyss. 15, 317 schreibt Bekker αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν, ὅ ττ' ἐϑέλοιεν; ein aus Didymus geflossenes Schol. zu der Stelle bemerkt, Aristarch habe ἐϑέλοιεν geschrieben; er schrieb also etwa wie Bekker ὅ ττ' ἐϑέλοιεν oder ἅσσ' ἐϑέλοιεν; der gegen ὅ ττ' ἐϑέλοιεν erhobene Einwand, daß das ι in ὅτι oder ὅττι sonst bei Homer nirgends elidirt werde, hat keinerlei Gewicht. Iliad. 1, 554 scheint Aristarch ἅσσ' ἐϑέλῃσϑα geschri eben zu haben; von Dionysius Sidonius wird behauptet, er habe ὅττι geschrieben, also vielleicht ὅττι ϑέλῃσϑα, s. Scholl. Zenodot schrieb für Ἴλιον ἠνεμόεσσαν Iliad. 18, 174 Ἴλιον αἰπὺ ϑέλοντες, s. Scholl. Aristonic. Neuere setzen voraus, daß Aristarch seiner Theorie des stets dreisylbigen Homerischen ἐϑέλω zu Liebe Conjecturen gemacht, Lesarten erfunden und das »Ursprüngliche« »geändert« habe; diese Annahme entbehrt aber jedes Grundes; vielmehr muß bis zum Erweise das Gegentheil angenommen werden, daß Aristarch sich auch hier wie sonst strenge an die beste Ueberlieferung hielt. Gar keine Schwierigkeit machen Stellen wie Odyss. 3, 92 αἴ κ' ἐϑέλῃσϑα oder αἴ κε ϑέλῃσϑα, Iliad. 1, 133 ἦ ἐϑέλεις oder ἦε ϑέλεις. – Da ἐϑέλω so sehr oft bei Homer vorkommt, etwa dritthalbhundertmal, ist es auffallend, daß Homer außer dem nur einmal gebrauchten ἐϑελοντήρ, Odyss. 2, 292, kein einziges abgeleitetes oder anderweitig als unzweifelhaft verwandt erkennbares Wort gebraucht; ein compos. περιεϑέλω hat man fälschlich Iliad. 24, 236 zu sehen geglaubt, περὶ δ' ἤϑελε ϑυμῷ λύσασϑαι φίλον υἱόν. – Oefters wird ἐϑέλω absolut gebraucht: τὴν δ' ἐϑέλων ἐϑέλουσαν ἀνήγαγεν ὅνδε δόμονδε, gern die Willige, Od. 3, 272; τὸν Εὐφράνης ἐϑέλων ἄεισεν Pind. N. 4, 89; u. so tritt oft im partic. der Begriff des freiwilligen, geneigten stark hervor, vgl. Plat. Theaet. 143 d; καὶ ἑκών Polit. 299 e; – οὐκ ἐϑέλων, wider Willen, Iliad. 4, 300; παρ' οὐκ ἐϑέλων ἐϑελούσῃ Odyss. 5, 155. – Gewöhnl. mit dem inf. praes. od. aor., ἴσχεο, μηδ' ἔϑελ' οἶος ἐριζέμεναι βασιλεῠσιν Il. 2, 247, wolle nicht streiten, streite nicht, wie noli; πάντ' ἐϑέλω δόμεναι 7, 364; ὅτι χρὴ πάσχειν ἐϑέλω Aesch. Prom. 1069; κεδνῶν ἕκατι πραγμάτων ἂν ἤϑελον γνωστὸς γενέσϑαι Ch. 690; a. D., wie in Prosa, οὐ πάνυ εὐϑέως ἐϑέλει πείϑεσϑαι ὅ, τι ἄν τις εἴπῃ, er läßt sich (überhaupt, immer) nicht gern sogleich überreden, Plat. Phaed. 63 a; τετρωμένον οὐκ ἐϑέλων ἀπολιπεῖν, indem er (in diesem Falle) den Verwundeten nicht verlassen wollte, Conv. 220 a. Auch mit dem acc. c. inf., Ζεὺς ἤϑελ' Ἀχαιοῖσιν ϑάνατον πολέεσσι γενέσϑαι Il. 19, 274; ἐϑελῆσαί οἱ γενέσϑαι γυναῖκα Her. 1, 3. – Selten steht dabei ὥστε, Κύπρις γὰρ ἤϑελ' ὥστε γίγνεσϑαι τάδε Eur. Hipp. 1327. – Es folgt auch der conj., Soph. El. 80 ϑέλεις μείνωμεν αὐτοῠ κἀνακούσωμεν γόνων. – Wohl nur scheinbar ist die Verbindung mit ὄφρα Iliad. 1, 133 ἦ ἐϑέλεις ὄφρ' αὐτὸς ἔχῃς γέρας, αὐτὰρ ἔμ' αὔτως ἧσϑαι δευόμενον, κέλεαι δέ με τήνδ' ἀποδοῦναι, wo nach Classen Beobacht. üb. d. hom. Sprachgebr. 1 (1854) S. 25 von ἐϑέλεις zunächst ἐμὲ ἧσϑαι abhängt, an das sich ὄφρα αὐτὸς ἔχῃς als Absichtssatz reih't; nach ἐϑέλεις muß bei dieser Auffassung ein Comma stehen; das αὐτάρ ist grammatisch περιττῶς, rhetorisch aber von großer Wirkung, weil es die ungeordnet hervorstürzende Sprache des Zornigen kennzeichnet; zu vergleichen ist das bei Homer häufige δέ im Nach satz. – C. acc., wo der inf. aus dem Zusammenhange leicht zu ergänzen, εὔκηλος τὰ φράζεαι ἅσσ' ἐϑέλῃσϑα, sc. φράζεσϑαι, Il. 1, 554, vgl. 9, 397. 21, 484 Od. 14, 172; Ζεύς τοι δοίη ὅ, ττι μάλιστ' ἐϑέλεις, etwa σοὶ δοϑῆναι, 18, 113; σιτέονται οὐκ ὅσα ἐϑέλουσι Her. 1, 71: ὡς δὲ οὐδὲ ταῦτα ἤϑελον Thuc. 5, 50. – Nicht selten steht ἐϑέλειν, wo eigentlich δύνασϑαι stehn sollte, wie auch im Deutschen z. B. für »das Wasser kann nicht abfließen« gesagt wird »das Wasser will nicht abfließen«. So Hom. Iliad. 21, 366 οὐδ' ἔϑελε προρέειν, ἀλλ' ἴσχετο, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῠ οὐκ ἠδύνατο· καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (3, 121) »ἤϑελ', ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἐνίκα δῖος Ὀδυσσεύς«; Odyss. 3, 121 ἔνϑ' οὔ τίς ποτε μῆτιν ὁμοιωϑήμεναι ἄντην ἤϑελ', ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἐνίκα δῖος Ὀδυσσεὺς παντοίοισι δόλοισι, Scholl. Aristonic. ἤ ϑελε: (ἡ διπλῆ, ὅτι) ἀντὶ τοῦ ἠδύνατο· »οὐδ' ἔϑελε προρέειν ( Iliad. 21, 366)«, Scholl. E ἐδυνήϑη· ὡς τὸ »οὐ ϑέλει τὰ δένδρα διδάσκειν με Plat. Phaedr. 2303)«. Vgl. Iliad. 13, 106. 9, 353 Odyss. 8, 316. Für οὐδ' ἐδύναντο τείχεος ἔκτοσϑεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες schrieb Aristophanes Byz. Iliad. 9, 551 οὐδ' ἐϑέλεσκον, was Aristarch für Homerisch erklärte, geholl. Didym. οὐδ' ἐδύναντο: ἐν τῇ Ἀριστοφάνους ο ὐδ' ἐϑέλεσκον· καὶ ἔστιν Ὁμηρικόν· » οὐδ' ἔϑελε προρέειν ( Iliad. 21, 366)«. Vgl. noch Apoll. Lez. Hom. p. 86, 33 ϑέλειν· τὸ δύνασϑαι· »οὐδ' ἔϑελε προρέειν« ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐδύνατο. Τὰ χωρία καὶ τὰ δένδρα οὐδέν μ' ἐϑέλει διδάσκειν Plat. Phaedr. 230 d, was Greg. Cor. 135 als att. für οὐ δύναται erkl.; vgl. Epinom. 975 b; εἰ οὖν δὴ ἐϑέλησε ἐκτρέψαι τὸ ῥέεϑρον ὁ Νεῖλος ἐς τοϋτον τὸν Ἀράβιον κόλπον, τί μιν κωλύει Her. 2, 11, was wie 1, 109 εἰ δὲ ϑελήσει τούτου τελευτήσαντος ἐς τὴν ϑυγατάρα ταύτην ἀναβῆναι ἡ τυραννίς, dem μέλλω ähnlich, zur Umschreibung des Futurs dient und unserm soll entspricht; vgl. noch Ar. Vesp. 536. – An anderen Stellen entspricht ἐϑέλω unserm pflegen: ἡσσημένων δὲ ἀνδρῶν οὐκ ἐϑέλουσιν αἱ γνῶμαι πρὸς τοὺς αὐτοὺςἄνδρας ὅμοιαι εἶναι Thuc. 2, 84; Her. 1, 74; ταῦτα δὲ οὐκ ἔστιν ἰδεῖν ἀμελοῦντα, οὐ γὰρ ἐϑέλει αὐτόματα γίγνεσϑαι Xen. Mem. 3, 12, 8; vgl. Hell. 5, 4, 61. – Aber γνῶναι τὸ ἐϑέλει τὰ δῶρα λάγειν Her. 4, 131 ist ganz wie unser »was die Geschenke sagen wollen« für »zu bedeuten haben«; vgl. 1, 78. 6, 37.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐθέλω

  • 8 не

    не 1
    μόριο αρνητικό
    1. δεν, δε• μη(ν) όχι•

    я не хочу εγώ δε θέλω•

    я не пойду домой εγώ δε θα πάω στο σπίτι•

    не люблю его δεν τον αγαπώ•

    он не благоразумен αυτός δεν είναι συνετός•

    это не может не удаться αυτό δεν μπορεί να μην επιτευχθεί•

    быть или не быть! να ζει κανείς ή να μη ζει!•

    он так жаден, что -ест, а пожирает είναι τόσο λαίμαργος, που δεν τρώγει, αλλά καταβροχθίζει•

    не бери μην παίρνεις•

    он ехал не с сыном αυτός ταξίδευε όχι με το παιδί (χωρίς το παιδί)•

    он кричит, а не пот αυτός γκαρίζει, δεν τραγουδάει•

    я не сомневаюсь, что он прав δεν αμφιβάλλω ότι αυτός έχει δίκαιο•

    никогда не лгите ποτέ μη λέτε ψέματα•

    не сегодня, так завтра αν όχι σήμερα, αύριο (θα γίνει).

    || (με ρ.) δεν, μην•

    не могу не согласиться δεν μπορώ να μη συμφωνήσω•

    не могу не признать δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω (παραδεχτώ).

    || σχεδόν•

    работает и не работает εργάζεται και δεν εργάζεται, ούτε δουλεύει ούτε δεν δουλεύει•

    горит не горит καίει και δεν καίει, σχεδόν δεν καίει.

    2. (μαζί με συνδέσμους)• ειδεμή, άλλως, αλλιώτικα, διαφορετικά, σε αντίθετη περίπτωση•

    уходи не то плохо тебе будет φεύγα, διαφορετικά θά χεις κακά ξεμπερδέματα.

    εκφρ.
    не то что..., а... – όχι (το)..., αλλά...• не то чтобы..., а... όχι (για) να.., αλλά...• не то чтобы не..., а... όχι (για) να μην..., αλλά...• не кто иной (другой), как... όχι κανένας άλλος, παρά...• не только..., но... όχι μόνο..., αλλά...,• не только..., но и.... όχι μόνο..., αλλά και....• не столько сколько..., όχι τόσο, όσο...• не настолько... чтобы... όχι τόσο (σε τέτοιο βαθμό), ώστε...• хотя не..., но (однако).... αν και δεν..., όμως...• тем не менее εν τούτοις, και όμως.
    не 2
    (πάντοτε τονιζόμενο)• δεν•

    не за что благодарить δεν αξίζει να ευχαριστήσεις•

    не за что купить δεν έχω (χρήματα) να αγοράσω•

    не для чего говорить.об этом δεν θέλω κουβέντα γι αυτό•

    мне не для чего его видеть δε θέλω (ούτε) να τον βλέπω•

    не к чему (не зачем) туда ходить δεν υπάρχει λόγος να πηγαίνω εκεί•

    не у кого спросить δεν υπάρχει κανένας να ρωτήσω•

    не о чем писать δεν έχω τι να γράψω•

    не о чём говорить δεν έχω τι να πώ•

    мне не к кому обратиться δεν έχω αε ποιόν να απευθυνθώ•

    не за что τίποτε παρακαλώ, (απάντηση στο ευχαριστώ κάποιου).

    εκφρ.
    не раз – όχι μια φορά (πολλές φορές, επανειμμένα)•
    ему было не по себе – αυτός δεν αισθανόταν καλά.

    Большой русско-греческий словарь > не

  • 9 τίς

    τίς, τί gen. τίνος, dat. τίνι, acc. τίνα, τί (Hom.+) interrogative pron. in direct, indirect and rhetorical questions (W-S. §25, 1ff; B-D-F §298f, al.; Rob. 735–40 al.)
    ① an interrogative ref. to someone or someth., who? which (one)? what?
    ⓐ as subst.
    α. τίς;
    א. who? which one? τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν; Mt 3:7; Lk 3:7. τίς ἐστιν ὁ παίσας σε; Mt 26:68 (FNeirynck, ETL 63, 5–47; RBrown, The Death of the Messiah ’94, II 578–80). τίνος υἱός ἐστιν; whose son is he? 22:42b. τίνα λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; 16:13. Cp. Mk 11:28; 12:16; 16:3; Lk 9:9, 18; J 18:4, 7 (cp. Jos., Ant. 9, 56). τίς σοφὸς … ἐν ὑμῖν; Js 3:13. τίς οὖν ἐστιν; who, then, is she? Hs 2, 4, 1.—Esp. in questions to which the answer ‘nobody’ is expected Ac 8:33 (Is 53:8); Ro 7:24; 8:24, 33–35; 9:19b; 10:16 (Is 53:1); 11:34ab (Is 40:13ab); 1 Cor 9:7abc; 2 Cor 11:29ab. Likew. τίς … εἰ μή; who … except (for), but? Mk 2:7; Lk 5:21b; 1J 2:22; 5:5 (PsSol. 5:3, 11). Pl. ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ; Ac 19:15. Cp. 2 Ti 3:14; Hb 3:16–18; Rv 7:13.—Foll. by partitive gen. (JosAs 6:7 [τίς … ἀνθρώπων;]; Ar. 9, 5; Tat. 2, 1) τίς τούτων τῶν τριῶν; Lk 10:36. τίνος ὑμῶν υἱός; 14:5. τίνι τῶν ἀγγέλων; Hb 1:5. τίνα τῶν προφητῶν; Ac 7:52. Cp. Mt 22:28; Mk 12:23; Hb 1:13 al. For the part. gen. τίς ἐξ ὑμῶν; etc. Mt 6:27; Lk 11:5; 14:28.—Mt 21:31. τίνα ἀπὸ τῶν δύο; Mt 27:21.
    ב. who? in the sense what sort of person? (=ποῖος; cp. Ex 3:11; Jdth 12:14; Jos., Ant. 6, 298; Ath. 12, 2) τίς ἐστιν οὗτος ὸ̔ς λαλεῖ βλασφημίας; Lk 5:21a. Cp. 19:3; J 8:53; Ac 11:17 (cp. 4 Km 8:13); Ro 14:4; 1 Cor 3:5ab v.l. (in both); Js 4:12. σὺ τίς εἶ; (just) who are you? what sort of person are you? (Menand., Epitr. 391 S. [215 Kö.]; Epict. 3, 1, 22; 23; Herm. Wr. 1, 2; Job 35:2; Tat. 6, 2 τίς ἤμην, οὐκ ἐγίνωσκον) J 1:19; 8:25; 21:12. τίς εἰμι ἐγὼ ὅτι who am I, that GJs 12:2 (Ex 3:11).
    ג. which of two? (=πότερος) Mt 27:17; Lk 22:27; J 9:2.
    ד. as a substitute for the rel. pron. (Callimachus 28 [=30], 2; Ptolemaeus Euergetes in Athen. 10, 438e τίνι ἡ τύχη δίδωσι, λαβέτω. Cp. BGU 665 III, 13 [I A.D.]; 822, 4 [III A.D.] εὗρον γεοργόν, τίς αὐτὰ ἑλκύσῃ; Gen 38:25; Lev 21:17; Dt 29:17; s. 1aβו below and s. Kühner-G. II 517f; OImmisch, Leipz. Studien z. klass. Philol. 10, 1887, 309ff; KBuresch, RhM n.s. 46, 1891, 231ff; Mlt. 21 n. 1; 93f; Rob. 737f; Dssm., LO 266, 5 [CIG 9552—LAE 313, 6]; Mayser II/1, 1926, 80) τίνα με ὑπονοεῖτε εἶναι οὐκ εἰμὶ ἐγώ Ac 13:25 v.l. So also Js 3:13, if it is to be punctuated τίς σοφὸς ἐν ὑμῖν, δειξάτω.
    β. τί;
    א. what? τί σοι δοκεῖ; Mt 17:25a; cp. 18:12; 21:28. τί ποιήσει; vs. 40. Cp. Mk 9:33; 10:3, 17; Lk 10:26; J 1:22b; 18:38; Ac 8:36; Ro 10:8; 1 Cor 4:7b al. τίνι; to what (thing)? Lk 13:18ab; 20.—W. prepositions: διὰ τί; why? for what reason? cp. διά B 2b. εἰς τί; why? for what purpose? εἰς 4f. ἐν τίνι; with what? through whom? Mt 5:13; 12:27; Mk 9:50; Lk 11:19; 14:34; Ac 4:9. πρὸς τί; why? (X., Cyr. 6, 3, 20; 8, 4, 21) J 13:28. χάριν τίνος; why? lit. ‘because of what thing?’ 1J 3:12 (cp. Just., A II, 12, 5; Tat. 34, 3).
    ב. what sort of thing? (=ποῖον) τί ἐστιν τοῦτο; what sort of thing is this? (Ps.-Lucian, Halc. 1 τίς ἡ φωνή; Ex 16:15) Mk 1:27. τί τὸ πλοῦτος what sort of wealth Col 1:27; cp. Eph 1:19; 3:18.
    ג. which of two? (=πότερον; Pla., Phlb. 52d) Mt 9:5; 23:19; Mk 2:9; Lk 5:23; 1 Cor 4:21; Phil 1:22.
    ד. τί as pred. can go w. a subject that is in the pl. (Pla., Tht. 155c τί ἐστι ταῦτα; [so also TestAbr A 12 p. 91, 16=Stone p. 30, and TestLevi 2:9 v.l.]; Lucian, Dial. Deor. 11, 1; Synes., Prov. 2, 2 p. 118b; Laud. Therap. 18 τί μοι ταῦτα; cp. TestAbr A 7 p. 83, 32 [Stone p. 14] τί τὰ ὁραθέντα; GrBar 2:7 τί εἰσιν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι; what’s the meaning of these people? Jos., Vi. 296 τί γεγόνασιν;) or that is not neut. gender (B-D-F §299, 1; 2; Rob. 736; cp. X., Hell. 2, 3, 17 τί ἔσοιτο ἡ πολιτεία, Mem. 4, 2, 21; GrBar 6:13 τί ἐστιν ἡ φωνὴ αὕτη; ApcMos 5 τί ἐστιν πόνος καὶ νόσος;): τί ἐστι ἄνθρωπος; (Epict. 2, 5, 26; 2, 9, 2) Hb 2:6 (Ps 8:5). ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους; J 6:9. ἐπυνθάνετο τί ἂν εἴη ταῦτα Lk 15:26. τί ἐσόμεθα 1J 3:2. τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο what had become of Peter Ac 12:18. οὗτος δὲ τί (ἔσται); what about this man? J 21:21. This pass. forms a transition to
    ה. elliptical expressions: τί οὐν; (X., Mem. 4, 2, 17; Teles p. 25, 13; Diod S 13, 26, 1; Ael. Aristid. 28, 17 K.=49 p. 496 D.; schol. on Pind., O. 12, 20c; Jos., Bell. 2, 364; Just., D. 3, 6; Ath. 15, 1.—1 Cor 14:15, 26 the expr. is given more fully τί οὖν ἐστιν; Ro 6:1; 7:7; 9:14, 30 τί οὖν ἐροῦμεν; 1 Cor 10:19 τί οὖν φημι;) J 1:21; Ro 3:9; 6:15 (Seneca, Ep. 47, 15 also introduces an absurd inference w. ‘quid ergo’); 11:7.—τί γάρ; what, then, is the situation? (Ps.-Pla., Erx. 1, 392b; Diod S 34 + 35 Fgm. 2, 38; Dio Chrys. 71 [21], 16; Lucian, Tyrannic. 13; Just., D. 1, 3) Ro 3:3; what does it matter? Phil 1:18. Also τί γάρ μοι (TestJob 23:8 τί γάρ μοι ἡ θρίξ) w. inf. foll. is it any business of mine? (Tat. 33, 2 τί γάρ μοι … λέγειν why should I take the time … to say something?—cp. without γάρ Epict. 2, 17, 14 καὶ τί μοι; 3, 22, 66 τί οὖν σοι; Maximus Tyr. 2, 10c) 1 Cor 5:12.—On τί πρὸς ἡμᾶς (πρός σε); s. πρός 3eγ. On τί ἐμοὶ καὶ σοί; s. ἐγώ, end; also Schwyzer II 143; Goodsp., Probs. 98–101; MSmith, JBL 64, ’45, 512f; JLilly, CBQ 8, ’46, 52–57. τί ἡμῖν καὶ σοί; has the same mng.: Mt 8:29; Mk 1:24a; Lk 4:34a (cp. Epict. 2, 19, 16; 2, 20, 11).—τί ὅτι;=τί γέγονεν ὅτι; (cp. J 14:22) what has happened that? why? (LXX; JosAs 16:5 τί ὅτι εἶπας … ;) Mk 2:16 v.l.; Lk 2:49; Ac 5:4, 9; Hs 9, 5, 2.—On ἵνα τί s. the entry ἱνατί.
    ו. as a substitute for the relative (SIG 543, 12; 705, 56; 736, 50; s. aαד above) οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ Mk 14:36. Cp. 4:24; Lk 17:8; Ac 13:25. Pl. 1 Ti 1:7.—οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν Mt 15:32; Mk 8:2 (cp. vs. 1) is prob. to be understood as an indirect question=‘they do not know what they are to eat’ (W-S. §24, 17b).
    γ. Two interrog. pronouns stand together without a conjunction (distributive; s. Kühner-G. II 521f; B-D-F §298, 5; Rob. 737) τίς τί ἄρῃ what each one should receive Mk 15:24. τίς τί διεπραγματεύσατο what each one gained in trading Lk 19:15 v.l. Cp. Hv 3, 8, 6; m 6, 1, 1 (s. also Ael. Aristid. 31 p. 598 D.: τί τίς ἂν λέγοι; Ps.-Clem., Hom. 2, 33).
    ⓑ as adj. (TestAbr A 15 p. 96, 15 [Stone p. 40] τί ῥῆμα γενήσεται; TestJob 47:1 τίς οὖν χρεία; ApcEsdr 5:26 p. 30, 30 Tdf. τίς ἄρα ἄνθρωπος; Just., A I, 53, 2 al.) τίνα what (sort of) μισθὸν ἔχετε; Mt 5:46. τίς βασιλεύς; Lk 14:31. Cp. 15:4, 8; J 2:18; 18:29; Ac 10:29; 1 Cor 15:2; 2 Cor 6:14–16 (five times). 1 Th 4:2 οἰδατε γὰρ τίνα παραγγελία for you know what instructions (we gave you). In Ac 7:49 τί replaces ποῖο (as read by D, after Is 66:1); cp. 1 Pt 1:11, where τί and the following ποῖο are contrasted. τί περισσόν; etc.: Mt 5:47; 19:16; 27:23.
    ② interrogative expression of reason for, why? adv. τί (Hom., Pla., et al.; LXX; TestAbr A 8 p. 85, 23 [Stone p. 18]; B 7 p. 111, 4 [St. p. 70]; ApcEsdr 5:16 p. 30, 15 Tdf.; ApcSed 3:1; ApcMos 27; Just., A I, 20, 3; Tat. 10, 2; Ath. 17, 4) τί μεριμνᾶτε; why do you worry? Mt 6:28. Cp. 7:3; 19:17; Mk 2:7a, 8; 4:40; 11:3; Lk 2:48; 6:46; 19:33; 24:38a; J 7:19; 18:23; Ac 1:11; 14:15; 26:8; 1 Cor 4:7c; 10:30; Col 2:20. τί τοῦτο ἐποίησας; GJs 13:2; 15:3 (GrBar 1:2 τί ἐποίησας τοῦτο;). τί οὖν ὁ νόμος; why have the law, then=well then, what’s the use of the (Mosaic) law? Gal 3:19. τί καί; why, indeed? for what possible reason? 1 Cor 15:29b, 30. τί γινώσκω ποῦ ἐστιν ὁ υἱός μου; how should I know where my son is? GJs 23:1.
    ③ exclamatory expression of extent or degree, how! adv. τί (transl. of Hebr. מָה; W-S. §21, 4; B-D-F §299, 4; Rob. 739; 1176; LXX [Ps 3:2; SSol 1:10; 7:7; 2 Km 6:20]; Basilius, Hexaëm. p. 8b MPG τί καλὴ ἡ τάξις [s. JTrunk, De Basilio Magno sermonis Attici imitatore: Wissensch. Beilage z. Jahresber. d. Gymn. Ehingen a. D. 1911, 36]) τί στενή Mt 7:14; τί θέλω Lk 12:49 (s. θέλω 1, end, and Black, Aramaic Approach3, ’67, 121–24).—M-M. EDNT.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > τίς

  • 10 хотеть

    хочу, хочешь, хочет, хотим, хотите, хотят
    ρ.δ.
    θέλω• επιθυμώ•

    хотеть пить θέλω να πιώ•

    хотеть есть θέλω να φάω•

    хочу хлеба θέλω ψωμί•

    делайте, как хотите κάνετε, όπως θέλετε.

    || προτίθεμαι, σκοπεύω•

    я хотел вам написать письмо ήθελα να σας γράψω γράμμα...

    || επιδιώκω, επιζητώ, προσπαθώ (να αποκτήσω)•

    хотеть мира и любви θέλω ειρήνη και αγάπη.

    || (για σεξουαλική ικανοποίηση)• θέλω.
    εκφρ.
    что хочешь – ό,τι θέλεις (απ όλα)•
    сколько -чешь – όσο (όσα) θέλεις•
    где -чешь – όπου θέλεις•
    как -чешь – όπως θέλεις•
    хочешь не хочешь ή хошь не хошь – θέλοντας μη θέλοντας, εκών άκων.
    θέλω• επιθυμώ•

    мне хочется домой εγώ θέλω να πάω σπίτι μου•

    мне хочется пить θέλω να πιώ•

    ей хочется спать αυτή θέλει να κοιμηθεί•

    ему хотетьлось что-то сказать αυτός ήθελε κάτι να πει.

    Большой русско-греческий словарь > хотеть

  • 11 μέν

    μέν, Particle, used partly to express certainty on the part of the speaker or writer; partly, and more commonly, to point out that the word or clause with which it stands is correlative to another word or clause that is to follow, the latter word or clause being introduced by δέ.
    A
    I μέν used absolutely to express certainty, not followed by correlative δέ, indeed, of a truth, synonymous with μήν, as appears from the [dialect] Ep. and [dialect] Ion. form ἦ μέν in protestations and oaths (where [dialect] Att. used ἦ μήν)

    , καί μοι ὄμοσσον, ἦ μ. μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il.1.77

    , cf. 14.275;

    ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται Od.14.160

    , cf. Il.24.416;

    τοῦτον ἐξορκοῖ, ἦ μέν οἱ διηκονήσειν Hdt.4.154

    , cf. 5.93, etc.: with neg.,

    οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλευέμεν Od.1.392

    , etc.;

    ὤμοσα, μὴ μὲν.. ἀναφῆναι 4.254

    , cf. Hdt.2.118, 179;

    ἔξαρνος ἦν, μὴ μὲν ἀποκτεῖναι Id.3.67

    , cf. 99: without neg.,

    ἀνδρὸς μὲν τόδε σῆμα πάλαι κατατεθνηῶτος Il.7.89

    : also in Trag.,

    ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆς περιρρύτου χθονός S.Ph.1

    , cf. 159 (anap.), OC44, E.Med. 676, 1129, etc.;

    καὶ μέν Il.1.269

    , 9.632, etc.; οὐδὲ μὲν οὐδὲ .. 2.703, 12.212; γε μέν, cf. γε 1.5.
    2 an answering clause with δέ is sts. implied, τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάμνημ' ἐπέεσσι her can I hardly subdue, [ but all others easily], Il.5.893; ὡς μὲν λέγουσι as indeed they say, [ but as I believe not], E.Or. 8; καὶ πρῶτον μὲν ἦν αὐτῷ πόλεμος (with no ἔπειτα δέ to follow), X. An.1.9.14; so νῦν μέν σ' ἀφήσω I will let you go this time, Herod.5.81: to give force to assertions made by a person respecting himself, wherein opposition to other persons is implied,

    ὡς μὲν ἐμῷ θυμῷ δοκεῖ Od. 13.154

    ; δοκεῖν μέν μοι ἥξει τήμερον [τὸ πλοῖον] Pl.Cri. 43d: hence with the pers. Pron.,

    ἐγὼ μέν νυν θεοῖσι ἔχω χάριν Hdt.1.71

    ; ἐγὼ μὲν οὐδέν (sc. θέλω) S.Ant. 498;

    ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντος Id.Aj. 455

    ;

    ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα X.Cyr.1.4.12

    , cf. 4.2.45, etc.: with the demonstr. Pron.,

    τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι Pl.Ap. 21d

    : generally, to emphasize the preceding word, πολλὴ μὲν ἡ μεταβολή μοι γέγονεν great indeed has been the change, Is.1.1, cf. Simon.5.1, etc.
    3 μέν is used alone in questions, when the answer is assumed, I take it, θέμις μὲν ἡμᾶς χρησμὸν εἰδέναι θεοῦ; E.Med. 676, cf. Ion 520 (troch.), Hipp. 316, S.Ant. 634, Ar.Av. 1214; Ἕλλην μέν ἐστι καὶ Ἑλληνίζει; Pl.Men. 82b.
    II μέν folld. by δέ in the correlative clause or clauses, on the one hand, on the other hand; commonly in Classical Gr., less freq. in later Gr. (rare in NT):
    1 μέν.., δέ .. (or when the correlative clause is neg., μέν.., οὐδέ .., Il.1.318, 536), to mark opposition, Hom., etc.—The opposed clauses commonly stand together, but are freq. separated by clauses, parenthetic or explanatory; e.g. μέν in Il.2.494 is answered by δέ in 511, 527 sq.; in X.An.1.9.2, πρῶτον μέν is answered by ἐπεὶ δέ in <*> 6; in Id.Mem.1.1.2, πρῶτον μέν is answered by θαυμαστὸν δέ in 1.2.1.
    2 to connect a series of clauses containing different matter, though with no opposition, Il.1.18sq., 306 sq. (five δέ-clauses), 433 sq. (eight δέ-clauses), cf. X.An. 1.3.14,7.10sq.: freq. when the members of a group or class are distinctly specified, παῖδες δύο, πρεσβύτερος μὲν Ἀρταξέρξης, νεώτερος δὲ Κῦρος ib.1.1.1; τάφρος.., τὸ μὲν εὖρος ὀργυιαὶ πέντε, τὸ δὲ βάθος ὀργυιαὶ τρεῖς ib.1.7.14; πρῶτος μέν.., δεύτερος δέ.., τρίτος δέ .. ib.5.6.9; τότε μέν.., τότε δέ .., at one time.., at another.., ib.6.1.9, etc.: esp. with the Art. used as a Pron., ὁ μέν.., ὁ δέ.. ; τὸ μέν.., τὸ δέ .., etc.
    3 the principal word is freq. repeated,

    οἳ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ' ἐστὲ μάχεσθαι Il.1.258

    , cf. 288, Od.15.70;

    ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ' ἵμερος, ἐν δ' ὀαριστύς Il.14.216

    ;

    Ξέρξης μὲν ἄγαγεν.., Ξέρξης δ' ἀπώλεσεν A.Pers. 550

    , cf. 560, 694, 700 (all lyr.);

    χαλεπαίνει μὲν πρῳρεύς, χαλεπαίνει δὲ κυβερνήτης X.An.5.8.20

    .
    4 one of the correlative clauses is sts. independent, while the other takes the part. or some other dependent form, ἐβλασφήμει κατ' ἐμοῦ.., μάρτυρα μὲν.. οὐδένα παρασχόμενος.., παρεκελεύετο δέ .. D.57.11;

    οἱ ἀμφὶ βασιλέα, πεζοὶ μὲν οὐκέτι, τῶν δὲ ἱππέων ὁ λόφος ἐνεπλήσθη X.An.1.10.12

    , cf. 2.1.7, 5.6.29;

    ὧν ἐπιμεμφομένα σ' ἁδεῖα μὲν ἀντία δ' οἴσω S.Tr. 123

    , cf. OC 522 (bothlyr.);

    χωρὶς μὲν τοῦ ἐστερῆσθαι.., ἔτι δὲ καὶ.. δόξω ἀμελῆσαι Pl.Cri.44

     b.
    5 μέν and δέ freq. oppose two clauses, whereof one is subordinate to the other in meaning or emphasis, ἀλλ' ἐκεῖνο θαυμάζω, εἰ Λακεδαιμονίοις μέν ποτε.. ἀντήρατε,.. νυνὶ δὲ ὀκνεῖτ' ἐξιέναι (for εἰ.. ἀντάραντες νυνὶ ὀκνεῖτε) D.2.24, cf. E.IT 116, Lys.34.11, X.Mem.2.7.11, etc.: so in an anacoluthon, τρία μὲν ὄντα.. ναυτικά.., τούτων δ' εἰ περιόψεσθε τὰ δύο, κτλ., Th.1.36.
    6 μέν is not always answered by δέ, but freq. by other equiv. Particles, as ἀλλά, Il.1.22 sq., 2.703 sq., Pi.O.9.1, A.Pers. 176, X.An.1.7.17:—by μέντοι, Hdt.1.36, S.Ph. 350, D.21.189, etc.:—by ἀτάρ, Il.6.84, 124, A.Pr. 342, S.OT 1051sq., Pl. Tht. 172c, etc. (so μέν.., αὐτάρ in [dialect] Ep., Il.1.50, Od.19.513, etc.):— by αὖ, Il.11.108, Od.4.210:—by αὖθις, S.Ant. 165:—by αὖτε, Il.1.234, Od.22.5:—by temporal Particles, πρῶτα μέν.., εἶτα .. S.El. 261; πρῶτον μέν.., μετὰ τοῦτο .. X.An.6.1.5-7; μάλιστα μὲν δὴ.., ἔπειτα μέντοι .. S.Ph. 350, cf. OT 647:—rarely by μήν with neg.,

    οὐδὲν μὴν κωλύει Pl.Phdr. 268e

    ;

    οὐ μὴν αὐταί γε Id.Phlb. 12d

    .
    b when the opposition is emphatic, δέ is sts. strengthd., as ὅμως δέ .. S.OT 785, Ph. 473, 1074, etc. (so

    ἀλλ' ὅμως El. 450

    ); δ' αὖ .. Il.4.415, X.An.1.10.5; δ' ἔμπης .. Il.1.561-2.
    c μέν is sts. answered by a copul. Particle, κάρτιστοι μὲν ἔσαν καὶ καρτίστοις ἐμάχοντο ib. 267, cf. 459, Od. 22.475, S.Aj.1, Tr. 689, E.Med. 125 (anap.), etc.: rarely in Prose,

    τρία μὲν ἔτη ἀντεῖχον.., καὶ οὐ πρότερον ἐνέδοσαν Th.2.65

     (dub.).
    B μέν before other Particles:
    I where each Particle retains its force,
    1 μὲν ἄρα, in Hom. μέν ῥα, Il.2.1, 6.312, Od.1.127, Pl. Phdr. 258d, R. 467d, etc.
    2

    μὲν γάρ S.OT62

    , Th.1.142, etc.:— in Hom. there is freq. no second clause, Od.1.173, 392, cf. S.OT 1062, etc.;

    μὲν γὰρ δή Il.11.825

    ;

    μὲν γάρ τε 17.727

    .
    3 μέν γε, when a general statement is explained in detail,

    Κορινθίοις μέν γε ἔνσπονδοί ἐστε Th.1.40

    , cf. 70, 6.86, Hdt.6.46, Antipho 5.14, Lys. 13.27, Is.4.8, Ar.Nu. 1382, V. 564, E.Fr.909.4.
    4

    μὲν δή Il.1.514

    , Hdt.1.32, etc.: freq. used to express positive certainty,

    ἀλλ' οἶσθα μὲν δή S. Tr. 627

    , cf. OT 294;

    τὰ μὲν δὴ τόξ' ἔχεις Id.Ph. 1308

    ; esp. as a conclusion,

    τοῦτο μὲν δὴ.. ὁμολογεῖται Pl.Grg. 470b

    , cf. X.Cyr.1.1.6, etc.: in closing a statement,

    τοιαῦτα μὲν δὴ ταῦτα A.Pr. 500

    , etc.: used in answers to convey full assent, ἦ μὲν δή (cf. supr. A) Il.9.348, Od.4.33;

    καὶ μὲν δή.. γε Pl.R. 409b

    ; οὐ μὲν δή, to deny positively, Il.8.238, X.Cyr.1.6.9, Pl.Tht. 148e, etc.;

    οὐ μὲν δή.. γε X.An.2.2.3

    , 3.2.14; ἀλλ' οὔ τι μὲν δή .. Pl.Tht. 187a.
    5 μὲν οὖν, v. infr.11.2.
    II where the Particles combine so as to form a new sense,
    1 μέν γε at all events, at any rate (not in Trag.),

    τοῦτο μέν γ' ἤδη σαφές Ar.Ach. 154

    , cf. Nu. 1172, Lys. 1165, Ra.80, Th.3.39;

    μέν γέ που Pl.R. 559b

    , Tht. 147a.
    2 μὲν οὖν is freq. used with a corresponding δέ, so that each Particle retains its force, Od.4.780, Pi.O.1.111, S.OT 244, 843; Ph. 359, D.2.5, etc.: but freq. also abs., so then, S.Ant.65;

    ταῦτα μὲν οὖν παραλείψω D.2.3

    ; esp. in replies, sts. in strong affirmation,

    παντάπασι μὲν οὖν Pl.Tht. 158d

    ; κομιδῇ μὲν οὖν ib. 159e; πάνυ μὲν οὖν ib. 159b; ἀνάγκη μὲν οὖν ib. 189e; also to substitute a new statement so as to correct a preceding statement, nay rather, κακοδαίμων; Answ. βαρυδαίμων μὲν οὖν! Ar.Ec. 1102; μου πρὸς τὴν κεφαλὴν ἀποψῶ wipe your nose on my head: Answ. ἐμοῦ μὲν οὖν .. nay on mine, Id.Eq. 911, cf. A.Pers. 1032 (lyr.), Ag. 1090 (lyr.), 1396, S.Aj. 1363, El. 1503, OT 705, Ar.Ra. 241, Pl.Cri. 44b, Grg. 466a, 470b, Prt. 309d, etc.; also

    μὲν οὖν δή S.Tr. 153

    ;

    καὶ δὴ μὲν οὖν Id.OC31

    ; cf. οὐμενοῦν: in NT μενοῦν and μενοῦνγε, to begin a sentence, yea rather, Ev.Luc.11.28, Ep.Rom.9.20, etc., cf. Phryn.322, Hsch.—In [dialect] Ion., μέν νυν is used for μὲν οὖν, Hdt.1.18, 4.145, etc.
    3 by μέν τε, if δέ τε follows, the two clauses are more closely combined than by τε.., τε .., Il.5.139, al.; μέν τε is freq. answered by δέ alone, 16.28, al.; by ἀλλά, αὐτάρ, 17.727, Od.1.215, al.; perh. by ἠδέ, Il.4.341:— Hom. also uses μέν τε abs., when τε loses its force, as after ἦ, τίς, etc., Il.2.145, al.
    4 μέν τοι in Hom. always occurs in speeches, where τοι can be regarded as the dat. of the Pron.: later, μέντοι is written as a single word, and is used:
    a with a conj. force, yet, nevertheless, A.Pr. 320, 1054 (anap.), S.Tr. 413, etc.; and sts. stands for δέ, answering to μέν, v. supr. A.11.6 a.
    b as an Adv., in strong protestations, οὐ μέντοι μὰ Δία .. D.4.49; in eager or positive assent, of course, φαμέν τι εἶναι .. ; Answ.

    φαμὲν μέντοι νὴ Δία Pl.Phd. 65d

    , al.: with a neg. to give emphasis to a question, οὐ σὺ μέντοι .. ; why, are you not.. ? Id.Prt. 309a, cf. Phdr. 229b, R. 339b, etc.: sts. to express impatience, ὄμνυμι γάρ σοι—τίνα μέντοι, τίνα θεῶν; Id.Phdr. 236d; τί μ. πρῶτον ἦν, τί πρῶτον ἦν; nay what was the first? Ar.Nu. 787;

    οὗτος, σὲ λέγω μ. Id.Ra. 171

    ; σὺ μέντοι .. Luc.Alex.44: with imper., to enforce the command, τουτὶ μ. σὺ φυλάττου only take heed.., Ar. Pax 1100, cf.Av. 661, X.An.1.4.8: in answers, γελοῖον μέντἂν εἴη nay it would be absurd, Pl.Tht. 158e; summing up a long temporal clause, And.1.130.
    c

    μέντοι γε X.Cyr.5.5.24

    , etc.;

    οὐ μ. γε Diog.Apoll.5

    : in later Gr. μέντοιγε stands first in the sentence,

    μ. οὐ θέλω PLond.3.897.13

     (i A.D.); also

    γε μέντοι A.Ag. 938

    , S.OT 778, 1292, E.Hec. 600;

    ὅμως γε μ. Ar.Ra.61

    .
    d καὶ μ. καί is used to add a point to be noted, Heraclit.28, Pl.R. 331d; also καί.. μ., νῦν σοι καιρός ἐστιν ἐπιδείξασθαι τὴν παιδείαν, καὶ φυλάξασθαι μέντοι .. and of course to take care.., X.An.4.6.15 (v.l.), cf. 1.8.20, Pl.Prt. 339c, Tht. 143a.
    e ἀλλὰ μέντοι well, if it comes to that, X.An.4.6.16; well, of course, Pl.R. 331e, etc.; cf. μέντον.
    C for μέν after other Particles, see each Particle.
    D Position of μέν. Like δέ, it usu. stands as the second word in a sentence. But when a sentence begins with words common to its subordinate clauses, μέν stands second in the first of these clauses, as

    ἥδε γὰρ γυνὴ δούλη μέν, εἴρηκεν δ' ἐλεύθερον λόγον S.Tr.63

    ; οἱ Ἀθηναῖοι ἐτάξαντο μέν.., ἡσύχαζον δέ .. Th.4.73, cf. 113, etc. It also attaches itself to words which mark opposition, as πρῶτον μέν, τότε μέν, ἐγὼ μέν, even when these do not stand first: sts. however it precedes them,

    ὡς μὲν ἐγὼ οἶμαι Pl.Phdr. 228b

    ;

    ὡς μέν τινες ἔφασαν X.Cyr.5.2.28

    . It generally stands between the Art. and Noun, or the Prep. and its Case: but if special stress is laid on the Noun, this is sts. neglected, as

    οἱ Τεγεᾶται μὲν ἐπηυλίσαντο, Μαντινῆς δὲ ἀπεχώρησαν Th.4.134

    ; ἀνὰ τὸ σκοτεινὸν μέν .. Id.3.22; also

    τῇ σῇ μὲν εὐδαιμονίῃ, τῇ ἐμεωυτοῦ δὲ κακοδαιμονίῃ Hdt. 1.87

    .
    II μέν is freq. repeated:
    1 when, besides the opposition of two main clauses, a subordinate opposition is introduced into the first, ὁ μὲν ἀνὴρ τοιαῦτα μὲν πεποίηκε τοιαῦτα δὲ λέγει, ὑμῶν δέ .. X.An.1.6.9, cf. 5.8.24, Th.8.104, D.18.214, 23.208.
    2 in apodosi with the demonstr. Pron. or Adv., τὸν μὲν καλέουσι θέρος, τοῦτον μὲν προσκυνέουσι, τὸν δὲ χειμῶνα .. Hdt.2.121; ὅσοι μὲν δὴ νομοῦ τοῦ Θηβαίου εἰσί, οὗτοι μέν [νυν].. αἶγας θύουσι· ὅσοι δὲ.. νομοῦ τοῦ Μενδησίου εἰσί, οὗτοι δὲ.. ὄϊς θύουσι ib.42, cf.3.108, al.; ὅτε μέν με οἱ ἄρχοντες ἔταττον.., τότε μὲν ἔμενον.., τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος,.. ἐνταῦθα δέ .. Pl.Ap. 28e, cf. Grg. 512a.
    3 μέν used absolutely is freq. folld. by a correlative

    μέν, εἰ μὲν οὖν ἡμεῖς μὲν.. ποιοῦμεν Id.R. 421a

    .
    III μέν is sts. omitted (esp. in Poetry) where it is implied in the following

    δέ, φεύγων, ὁ δ' ὄπισθε διώκων Il.22.157

    ;

    ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας A. Pers. 403

    ;

    σφραγῖδε.. χρυσοῦν ἔχουσα τὸν δακτύλιον, ἡ δ' ἑτέρα ἀργυροῦν IG22.1388.45

    , cf. Ar.Nu. 396, Pl.Sph. 221e, Arist.Po. 1447b14, etc.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μέν

  • 12 ἀλλά

    ἀλλά (Hom.+; DELG s.v. ἄλλος; Schwyzer II 578) gener. adversative particle (orig. neut. pl. of ἄλλος, ‘otherwise’) indicating a difference with or contrast to what precedes, in the case of individual clauses as well as whole sentences
    ① after a negative or after μέν on the contrary, but, yet, rather
    ⓐ introducing a contrast οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι Mt 5:17. οὐ πᾶς ὁ λέγων … ἀλλʼ ὁ ποιῶν 7:21. οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει Mk 5:39. οὐκέτι οὐδένα εἶδον, ἀλλὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον 9:8 (v.l. εἰ μὴ τ. Ἰ.). οὐ … σαρκὶ ἀλλὰ μόνῳ πνεύματι AcPl Ant 13 (μόνον Aa I 237, 3). οὐκ ἔστι θεὸς νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων Mt 22:32; Mk 12:27; Lk 20:38. ἀλλὰ καθῶς γέγραπται Ro 15:21 introduces a statement about a procedure that contrasts with what precedes.—W. ascensive force (B-D-F §448; Rob. 1187) οὐ μόνον … ἀλλὰ καί not only …, but also (EpArist oft.; TestJob 47:2f; Jos., Bell. 3, 102; Just., A I, 5, 4): οὐ μόνον δεθῆναι, ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν Ac 21:13. οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας 26:29; cp. 27:10; Ro 1:32; 4:12, 16; 9:24; 13:5; 2 Cor 8:10, 21; 9:12; Eph 1:21; Phil 1:29; 1 Th 1:5; 2:8; Hb 12:26; 1 Pt 2:18. W. the first member shortened (cp. TestJob 35:1) οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καί not only this (is the case), but also: οὐ μόνον δέ (sc. καυχώμεθα ἐπὶ τούτῳ), ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν Ro 5:3, cp. vs. 11; 8:23; 9:10; 2 Cor 8:19.—Introducing the main point after a question expressed or implied, which has been answered in the negative οὐχί, ἀλλὰ κληθήσεται Ἰωάννης no; rather his name shall be John Lk 1:60. οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλὰ ἐὰν μὴ μετανοῆτε no! I tell you; rather, if you do not repent 13:3, 5; cp. 16:30; J 7:12; Ac 16:37; Ro 3:27 (TestAbr A 5 p. 82, 5; 31f [Stone p. 12]; JosAs 4:15 al.; ApcMos 6) after μὴ γένοιτο, which serves as a strong negation 3:31; 7:7, 13; cp. 1 Cor 7:21. The neg. answer is omitted as obvious: (no,) instead of that 6:6 (as a declaration). Instead of ἀ.: ἀλλʼ ἤ Lk 12:51; B 2:8. Also after a negative and ἄλλος, as in Pla., X. et al. (Kühner-G. II 284f; IG IV, 951, 76 [320 B.C.]; PPetr II, 46a, 5 [200 B.C.]; Just., A II, 4, 2 al.; in rhetorical quest. PsSol 5:12; B-D-F §448, 8): except οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν ἀλλʼ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε for we write you nothing (else) except what you can understand 2 Cor 1:13. This construction οὐκ ἄλλος ἀλλʼ ἤ is a combination of οὐκ ἄλλος …, ἀλλά (PTebt 104, 19 [92 B.C.] μὴ ἐξέστω Φιλίσκωνι γυναῖκα ἄλλην ἐπαγαγέσθαι, ἀλλὰ Ἀπολλωνίαν) 1 Cl 51:5, and οὐκ ἄλλος ἤ … (Ps.-Clem., Hom. 16, 20).
    ⓑ within the same clause, used to contrast single words (Just., A I, 15, 7 οὐ τούς δικαίους … ἀλλὰ τούς ἀσεβεῖς, D. 48, 1): οὐ … δικαίους ἀλλʼ ἁμαρτωλούς Mt 9:13; Lk 5:32. οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με Mk 9:37. ἀλλʼ οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ 14:36, cp. J 5:30; 6:38. ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με 7:16. οὐκ ἐγὼ ἀλλὰ ὁ κύριος 1 Cor 7:10. οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ κυρίῳ 6:13. οὐκ εἰς τὸ κρεῖσσον ἀλλὰ εἰς τὸ ἧσσον 11:17. οὐκ ἔστιν ἓν μέλος ἀλλὰ πολλά 12:14. οὐκ εἰς τὸ ἀγαθὸν ἀλλʼ εἰς τὸ πονηρόν D 5:2. οὐχ ὡς διδάσκαλος ἀλλʼ ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν B 1:8 al. In Mt 20:23, οὐκ ἔστιν ἐμὸν τοῦτο δοῦναι, ἀλλʼ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ πατρός μου has been shortened from οὐκ ἐμὸν … ἀλλὰ τοῦ πατρός, ὅς δώσει οἷς ἡτοίμασται ὑπʼ αὐτοῦ.—But s. WBeck, CTM 21, ’50, 606–10 for the mng. except for Mt 20:23=Mk 10:40, and Mk 4:22, also 9:8 v.l. (for εἰ μή); D 9:5. So also B-D-F §448, 8; Mlt-Turner 330; MBlack, An Aramaic Approach3, ’67, 113f.—After μὲν, to indicate that a limiting phrase is to follow πάντα μὲν καθαρά, ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ Ro 14:20. σὺ μὲν γὰρ καλῶς εὐχαριστεῖς, ἀλλʼ ὁ ἕτερος οὐκ οἰκοδομεῖται 1 Cor 14:17.—The use of ἀλλά in the Johannine lit. is noteworthy, in that the parts contrasted are not always of equal standing grammatically: οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς ἀλλʼ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός=ἀλλὰ μαρτυρῶν π. τ. φ. J 1:8; οὐκ ᾔδειν αὐτόν ἀλλʼ … ἦλθον although I did not know him, yet I came vs. 31. εἶπον [ὅτι] οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός, ἀλλʼ ὅτι I said, ‘I am not the Christ; rather, I was sent before him’ 3:28. οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλʼ ἵνα φανερωθῇ neither this man has sinned, nor his parents, but (he was born blind) that … might be revealed 9:3.
    ② when whole clauses are compared, ἀλλά can indicate a transition to someth. different or contrasted: the other side of a matter or issue, but, yet. δεῖ γὰρ γενέσθαι, ἀλλʼ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος Mt 24:6, cp. Lk 21:9. κεκοίμηται• ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν J 11:11, cp. vs. 15; 16:20; Lk 22:36; J 4:23; 6:36, 64; 8:37; Ac 9:6; Ro 10:18f. ἁμαρτία οὐκ ἐλλογεῖται … ἀλλὰ … sin is not charged; nevertheless … 5:13f. Introducing an objection, ἀλλὰ ἐρεῖ τις (Jos., Bell. 7, 363 and Just., A I, 7, 1 ἀλλὰ φήσει τις) probably colloq. = ‘well’, someone will say: 1 Cor 15:35; Js 2:18 (difft. DWatson, NTS 39 ’93, 94–121). Taking back or limiting a preceding statement παρένεγκε τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπʼ ἐμοῦ• ἀλλʼ οὐ τί ἐγὼ θέλω Mk 14:36. ἀλλʼ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα, οὔτως καὶ τὸ χάρισμα Ro 5:15. ἀλλʼ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ 1 Cor 9:12. ἀλλὰ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα 7:7. ἀλλὰ καὶ περὶ τούτου δὲ εἴρηται D 1:6.—In ἀλλʼ, οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες … ; in Hb 3:16 ἀλλʼ, in the opinion of some, seems to owe its origin solely to a misunderstanding of the preceding τίνες as τινές by an early copyist (B-D-F §448, 4), but here ἀλλά may convey strong asseveration surely (so REB). See 3 below.
    ③ before independent clauses, to indicate that the preceding is to be regarded as a settled matter, thus forming a transition to someth. new (Just., A I, 3; 10, 1) other matter for additional consideration, but ἀλλὰ ὁ ὄχλος οὗτος … ἐπάρατοί εἰσιν but this rabble … is accursed J 7:49. ἀλλʼ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν (no, not at all!) but in all these we are more than conquerors Ro 8:37. ἀλλʼ ὅτι ἃ θύουσιν, δαιμονίοις … θύουσιν (no!) but they (the gentiles) offer what they sacrifice to inferior deities 1 Cor 10:20 (their second-rate status is Paul’s connotation). Cp. Gal 2:3 and Mt 11:7f ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν; (you could not have wanted to see that;) but what did you go out to see? Also to be explained elliptically is the ascensive ἀλλὰ καί (and not only this,) but also Lk 12:7; 16:21; 24:22; Phil 1:18 (Ath. 21, 4); negative ἀλλʼ οὐδέ Lk 23:15; Ac 19:2; 1 Cor 3:2; 4:3 (Ar. 9:1); strengthened ἀλλά γε καί indeed Lk 24:21; ἀλλὰ μὲν οὖν γε καί Phil 3:8; Hb 3:16 (s. 2 above) may well be rendered (as NEB) all those, surely, whom Moses had led out of Egypt (cp. Dio Chrys. 33, 36; 47, 3).
    ④ for strong alternative/additional consideration
    ⓐ in the apodosis of conditional sentences, yet, certainly, at least εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλʼ οὐκ ἐγώ certainly I will not Mk 14:29; cp. 1 Cor 8:6; 2 Cor 4:16; 5:16; 11:6; strengthened ἀλλὰ καί: εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν …, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως (sc. σύμφυτοι) ἐσόμεθα we shall certainly be united w. him in his resurrection Ro 6:5; limited by γε (ἀλλʼ οὖν γε Just., D. 76, 6; 93, 1): εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι at least I am one to you 1 Cor 9:2 (cp. X., Cyr. 1, 3, 6; B-D-F §439, 2). ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλʼ οὐ πολλοὺς πατέρας certainly not many fathers 1 Cor 4:15.
    ⓑ rhetorically ascensive: (not only this,) but rather πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀ. ἀπολογίαν, ἀ. ἀγανάκτησιν, ἀ. φόβον, ἀ. ἐπιπόθησιν, ἀ. ζῆλον, ἀ. ἐκδίκησιν even, yes indeed 2 Cor 7:11. On Eph 5:24 s. 5 below.
    ⑤ w. an impv. to strengthen the command: now, then (Arrian, Anab. 5, 26, 4 ἀλλὰ παραμείνατε=so hold on! JosAs 13:9; ApcMos 3; SibOr 3, 624; 632; Jos., Ant. 4, 145): ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου now come and lay your hand on her Mt 9:18. ἀλλʼ εἴ τι δύνῃ, βοήθησον now help me, if you can (in any way) Mk 9:22. ἀλλὰ ὑπάγετε εἴπατε now go and tell 16:7. ἀλλὰ ἀναστὰς κατάβηθι Ac 10:20. ἀλλὰ ἀνάστηθι 26:16 (JosAs 14:11).—In same sense w. subjunctive ἀλλʼ … ἀπειλησώμεθα αὐτοῖς μηκέτι λαλεῖν now let us warn them not to speak any longer 4:17. ἀλλʼ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε … ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε 2 Cor 8:7. Unless Eph 5:24 is to be placed in 4b, it is prob. to be understood as an ellipsis, and can be expanded thus: then just as the church is subject to Christ, wives should also be subject to their husbands. Yet ἀλλά is also used to introduce an inference from what precedes: so, therefore, accordingly (e.g. Aristoph., Ach. 1189 ὁδὶ δὲ καὐτός. Ἀλλʼ ἄνοιγε τὴν θύραν=‘here he is in person. So open the door’, Birds 1718; Herodas 7, 89; Artem. 4, 27 p. 219, 22; cp. AMoorehouse, ClQ 46, ’52, 100–104 on ‘progressive’ ἀλλά as Od. 3, 388).—M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀλλά

  • 13 ἐθέλω

    ἐθέλω or [full] θέλω (v. infr.), [dialect] Ep. subj.
    A

    ἐθέλωμι Il.1.549

    ,9.397: [tense] impf.

    ἤθελον 14.120

    , etc.; [dialect] Ep. and Lyr.

    ἔθελον 6.336

    , Thgn.606, B.10.73; [dialect] Ion.

    ἐθέλεσκον Il.13.106

    , Hdt.6.12: [tense] fut.

    ἐθελήσω Il.18.262

    , etc.;

    θελήσω Antipho 5.99

    : [tense] aor. 1

    ἠθέλησα Hdt.2.2

    , etc.; [dialect] Ep.

    ἐθέλησα Il.18.396

    ; imper.

    θέλησον A.Pr. 783

    ; subj. θελήσῃ ib. 1028, X.Cyr.2.4.19, etc.; opt.

    θελήσαιμι S.OC 1133

    ; part.

    θελήσας Id.OT 649

     (lyr.): [tense] pf.

    ἠθέληκα X.Cyr.5.2.9

    , Aeschin.2.139, D.47.5; τεθέληκα (Alexandrian acc. to Phryn.307) LXXPs.40(41).12, Phld.Rh.2.76 S., S.E.M.2.37: [tense] plpf.

    ἠθελήκει X.HG6.5.21

    ;

    ἐτεθελήκεσαν D.C.44.26

     codd. (elsewh. ἠθελήκεσαν as 46.47):— θέλω is never found in Hom. or Hes. exc. Il.1.277 (dub.),

    ὅττι θέλοιεν Od.15.317

     as v.l. (

    ἅσσ' ἐθέλοιεν Aristarch.

    ), nor in [dialect] Aeol.; rarely in early [dialect] Ep. and Eleg.,

    θέλοι h.Ap.46

    ,

    θέλει Sol.27.12

    ; but is found in [dialect] Ion. Inscrr., SIG45.16 (Halic., v B.C.), 1037.7 (Milet., iv B.C.), and in Semon.7.13, Hippon.22 B, Anacr.92:— both forms in codd. of Hdt. and Hp. and in Heraclit. and Democr., also in Pi. and B.: Trag. never use ἐθέλω exc. in augmented forms, ἤθελον, -ησα: Com.never use θέλω exc. in phrases such as ἢν θεὸς θέλῃ, εἰ θεὸς θέλοι, Ar.Pl. 347, Ra. 533, or parodies of Trag.: early [dialect] Att. Inscrr, have

    ἐθέλω IG12.6.41

    , etc., till 250 B.C., when θέλω becomes common: [dialect] Att. Prose writers rarely use θέλω exc. in phrases such as

    ἂν θεὸς θέλῃ Din.2.3

     or after a long vowel, e.g.

    μὴ θελῆσαι Th.5.72

    ,

    μὴ θελήσας Is. 8.11

    ,

    μὴ θέλοντας And.1.22

    ,

    τῷ θέλοντι Id.4.7

    , etc.; but

    θέλω Antipho 3.4.3

    ,

    θελήσουσιν Id.5.99

    : in later Gr. θέλω is regular exc. in the augmented forms; ἐθέλω is not found in LXX or NT:— to be willing (of consent rather than desire, v. βούλομαι 1), but also generally, wish, Od.3.324:—Constr.: abs., esp. in part., ἐθέλων ἐθέλουσαν ἀνήγαγεν ib. 272;

    εἰ σύ γε σῷ θυμῷ ἐθέλοις Il.23.894

    ;

    ἀλλά μοι ἤθελε θυμός Od.11.566

    : freq. folld. by inf. [tense] pres. or [tense] aor., wish to.., Il.7.364, etc.: with inf. supplied, εἰ δ' ἐθέλεις πεζός (sc. ἰέναι) Od.3.324: c. acc. et inf., wish that.., Il.19.274, Hdt.1.3; rarely folld. by ὥστε, E.Hipp. 1327: later c. ἵνα, Ev.Matt.7.12, etc.: not used c. acc. only, exc. when an inf. is easily supplied, εὔκηλος τὰ φράζεαι ἅσσ' ἐθέλῃσθα (sc. φράζεσθαι) Il.1.554, cf. 9.397,7.182, Od.14.172; σιτέονται δὲ οὐκ ὅσα ἐθέλουσι (sc. σιτέεσθαι) Hdt.1.71, cf. Th.5.50; εἰ καὶ τῆς ἀξίας ἔλαττον ἐθελήσειέ τις (sc. φράσαι) Jul.Or.1.132a: also with neut. Pron. or Adj., τί δὴ θέλων; with what intent? A.Pr. 118.
    2 with neg., almost, = δύναμαι, as μίμνειν οὐκ ἐθέλεσκον ἐναντίον they cared not to make a stand, i.e. they were un able, Il.13.106;

    οὐδ'.. ἤθελε θυμὸς τειρομένοις ἑτάροισιν ἀμυνέμεν 17.702

    : metaph. of things, of a stream, οὐδ' ἔθελε προρέειν ἀλλ' ἴσχετο would not run on, but stopped, 21.366, cf. Od.8.223, 316, h.Cer.45; αὔλειοι δ' ἔτ' ἔχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι Sol.4.28;

    τὰ δένδρα οὐδέν μ' ἐθέλει διδάσκειν Pl.Phdr. 230d

    , cf. R. 370b (said to be an [dialect] Att. use, Greg.Cor.p.135 S.).
    3 part., ἐθέλων or θέλων willingly, gladly, Od.3.272, etc. (also

    πιθοῦ θελήσας S.OT 649

     (lyr.)); οὐκ ἐθέλων, = ἀεκών, Il.4.300; with Art. like ὁ βουλόμενος, whoever will, i.e. any one, S.Ph. 619, Aj. 1146, Pl. Grg. 508c, etc.
    5 μὴ ἔθελε, c. inf., do not, Il.1.277,2.247, E.Fr. 174.
    7 folld. by subj., τί σοι θέλεις δῆτ' εἰκάθω; in what wilt thou that I give way to thee? ib. 651 (lyr.); θέλεις μείνωμεν αὐτοῦ; Id.El.80.
    8 maintain, hold, c. acc. et inf., Plu.2.883e, Paus.1.4.6.
    9 delight in, love,

    ἔν τινι LXX 1 Ki.18.22

    ; τινά ib.Ps.17(18).20; but οἱ κακῶς τινὰς θέλοντες their ill-wishers, Cat.Cod.Astr.7.234.
    10 ordain, decree,

    ἠθέλησεν [ὁ ἡγεμὼν] τὸν κίνδυνον τῆς προβολῆς εἶναι πρός τινας CPR 20.17

     (iii A.D.), etc.
    II of inanimate things (cf. supr. 1.2),
    1 to express a future event, like our will or shall,

    εἰ ἐθελήσει ἀναβῆναι ἡ τυραννίς Hdt.1.109

    ;

    εἰ ἐθελήσει ἐκτρέψαι τὸ ῥέεθρον ὁ Νεῖλος Id.2.11

    ;

    εἰ θέλει τοι μηδὲν ἀντίξοον καταστῆναι Id.7.49

    , cf. Pl.R. 370b, etc.:—in this sense, very rarely of living things, οὐ δοῦναι θέλοι, = οὐκ ἂν δοίη, A.Eu. 429;

    εἴπερ.. οὗτός <σ'> ἐθέλει κρατῆσαι Ar.V. 536

    , cf.Pi.N.7.90, Pl.R. 375a.
    2 to be naturally disposed, to be wont or accustomed, c. inf.,

    συμβάσιες ἰσχυραὶ οὐκ ἐ. συμμένειν Hdt.1.74

    ;

    μεγάλα πρήγματα μεγάλοισι κινδύνοισι ἐ. καταιρέεσθαι Id.7.50

    ;

    αἱ πλευραὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐς τὸ εὐρὺ αὔξεσθαι Hp.Art.41

    ;

    οὐκ ἐ. αἱ γνῶμαι.. ὁμοῖαι εἶναι Th.2.89

    ;

    τοῦτ' ἐνδελεχὲς ἐ. γίγνεσθαι Arist.Mete. 347a5

    , cf. Metaph. 1013b27, al.; οὐ θέλει ζῆν, of premature births, Id.HA 575a28.
    4 τοῦ θέλοντος, = τοῦ θελήματος, S.OC 1220 (lyr., s.v.l.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐθέλω

  • 14 καλό

    [ν] τό
    1) добро, благо;

    κά(μ)νω πολλά καλά — делать много добра;

    θέλω το καλό σου — я, тебе добра желаю;

    γιά το καλό της πατρίδας — на благо родины;

    2) польза, выгода;

    τίποτε το καλό δεν βγήκε — ничего хорошего не вышло;

    3) πλ. благосостояние; достаток; добро;
    έχω όλα τα καλά иметь пол- ный дом (всякого добра); 4) тгА. достоинства (человека); 5) πλ. новая или праздничная, выходная, парадная одежда;

    έβαλε τα καλά του — он нарядился;

    § τό καλό πού σού θέλω... — я тебя пока по-хорошему прошу...;

    θέλω το καλό σου — я тебе только добра желаю;

    είμαι στα καλά μου а) быть в хорошем настроении; б) быть в полном здравии;

    δεν είμαι και πολύ στα καλά μου — я не совсем здоров;

    δεν είναι στα καλά του — у него не все дома, он с ума сошёл;

    είσαι στα ( — или με τα) καλά σου; — ты в своём уме?;

    του βγήκε σε καλό — он легко отделался;

    αυτό δεν θα (μάς) βγεί σε καλό — это не к добру;

    τίποτε το καλό — ничего хорошего;

    γιά καλ και γιά κακό — или καλό κακό — или καλού κάκου — на всякий случай;

    στα καλά καθούμενα — без повода, за здорово живёшь, ни с того, ни с сего;

    με το καλό — по-хорошему;

    τον έπιασα με το καλό — я по-хорошему с ним обошёлся;

    στο καλ! — или με το καλό! — счастливо, счастливого пути!, желаю вам всего хорошего!; — в добрый час!;

    με το καλό να γυρίσεις! — счастливого возвращения!;

    6*ϊ (πήγαινε) στο καλ! — или σύρε στο καλό! — ступай отсюда, проваливай!;

    σε καλό σου! — а) поделом тебе!; — б) что ты говоришь?! (при удивлении);

    ουδέν κακόν αμιγές καλού — погов, нет худа без добра

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > καλό

  • 15 ἤ

    ἤ particle (Hom.+).
    ① marker of an alternative, or, disjunctive particle (B-D-F §446; Rob. 1188f)
    ⓐ separating
    α. opposites, which are mutually exclusive λευκὴν ἢ μέλαιναν Mt 5:36. ἰδοὺ ἐκεῖ [ἢ] ἰδοὺ ὧδε Lk 17:23. ψυχρὸς ἢ ζεστός Rv 3:15. ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων from God or fr. humans Mt 21:25. δοῦναι ἢ οὔ to give or not (to give) 22:17; cp. Mk 12:14. ἀγαθὸν ποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι 3:4. Cp. Lk 2:24; Ro 14:4; 1 Cor 7:11 (cp. Ath. 2:4 ἀγαθὸς ἢ πονηρός).
    β. related and similar terms, where one can take the place of the other or one supplements the other τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας Mt 5:17 (JosAs 2:11 ἀνὴρ … ἢ παιδίον ἄρρεν; Just., D. 93, 4 φιλίαν ἢ ἀγάπην; schol. on Soph., Oed. Col. 380 Papag. ἢ ἀντὶ τοῦ καὶ ἐστί) πόλιν ἢ κώμην 10:11. ἔξω τ. οἰκίας ἢ τ. πόλεως ἐκείνης vs. 14. πατέρα ἢ μητέρα vs. 37. τέλη ἢ κῆνσον 17:25. οὐ μὴ ἀποκριθῆτέ μοι ἢ ἀπολύσητε Lk 22:68 v.l. πρόσκομμα ἢ σκάνδαλον Ro 14:13; cp. vs. 21 v.l. εἰς τίνα ἢ ποῖον καιρόν 1 Pt 1:11. νοῆσαι ἢ συνιέναι B 10:12. Cp. Mk 4:17; 10:40; Lk 14:12; J 2:6; Ac 4:34; 1 Cor 13:1; AcPlCor 2:26. In enumerations as many as six occurrences of ἤ are found: Mk 10:29; Ro 8:35; cp. Mt 25:44; Lk 18:29; 1 Cor 5:11; 1 Pt 4:15 (Just., A II, 1, 2).—ἤτε … ἤτε (Hom. et al.; PRossGeorg III, 2, 4 [IIIA.D.]) ἤτε ἄρσενα ἤτε θήλειαν whether it is a boy or a girl GJs 4:1 pap (εἴτε … εἴτε codd.).—ἢ καὶ or (even, also) (PLond III, 962, 5 p. 210 [254/61 A.D.]; EpJer 58) ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης Lk 18:11; cp. 11:12; 12:41; Ro 2:15; 4:9; 14:10; 1 Cor 16:6; 2 Cor 1:13b.—ἤ for καί Mk 3:33 v.l.; Col 2:16 v.l.
    ⓑ ἤ … ἤ either … or Mt 6:24; 12:33; Lk 16:13; AcPlCor 1:7f. ἤ … ἤ … ἤ either … or … or (Philod., οἰκ. col. 22, 41 Jensen; Just., A I, 28, 4 al; Mel., P. 36, 246f) 1 Cor 14:6 (ἤ four times as Libanius, Or. 28 p. 48, 15 F and Or. 31 p. 130, 7; Just., D. 85, 3). Eph 5:4 v.l. ἤτοι … ἤ (Hdt., Thu. et al. [s. Kühner-G. II 298]; PTebt 5, 59; PRyl 154, 25; Wsd 11:18; TestSol 10:28 C [without ἤ]; Philo, Op. M. 37; Jos., Ant. 18, 115; Just., D. 6, 1; 100, 3; Ath. 8, 1 and R. 52, 26) either … or Ro 6:16.
    ⓒ In neg. statements ἤ comes to mean nor, or, when it introduces the second, third, etc., item ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ Mt 5:18. πῶς ἢ τί how or what 10:19; cp. Mk 7:12; J 8:14; Ac 1:7. οὐκ ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν Ro 1:21. διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται Gal 3:15. ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι so that no one can either buy or sell Rv 13:17.—Phil 3:12.—Likew. in neg. rhetorical questions; here present-day English idiom, making the whole sentence neg., requires the transl. or Mt 7:16; cp. Mk 4:21; 1 Cor 1:13; Js 3:12.
    ⓓ Gener., ἤ oft. occurs in interrog. sentences
    α. to introduce and to add rhetorical questions (Just., D 2, 4 al.; Ath. 8:3 al.) ἢ δοκεῖς ὅτι; or do you suppose that? Mt 26:53. ἢ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον; or is God the God of the Judeans alone? Ro 3:29. ἢ ἀγνοεῖτε; or do you not know? 6:3; 7:1; also ἢ οὐκ οἴδατε; 11:2; 1 Cor 6:9, 16, 19; cp. 10:22; 2 Cor 11:7.
    β. to introduce a question which is parallel to a preceding one or supplements it Mt 7:10; οὐκ ἀνέγνωτε …; ἢ οὐκ ἀνέγνωτε …; have you not read … ? Or have you not read … ? Mt 12:(3), 5; cp. Lk 13:4; Ro 2:4; 1 Cor 9:6 (cp. Just., D. 27, 5 al.; Mel., P. 74, 541 ἢ οὐ γέγραπταί σοι …;)—Mt 20:15; 1 Cor 11:22; 2 Cor 3:1.
    γ. in the second member of direct or indir. double questions: πότερον … ἤ (Aeschyl., Hdt. et al.) whether, if … or J 7:17; B 19:5; D 4:4; Hs 9, 28, 4. ἤ … ἤ … ἤ … ἤ whether … or … or … or (Hom.; Theognis 913f; oracle in Hdt. 1, 65, 3; Theocr. 25, 170f et al.; s. Kühner-G. II 530, 12) Mk 13:35. Usu. the first member is without the particle Mt 27:17; J 18:34; Ac 8:34; Ro 4:10; 1 Cor 4:21; Gal 1:10; 3:2, 5.
    δ. used w. an interrog. word, mostly after another interrog. sentence ἢ τίς; Mt 7:9; Mk 11:28; Lk 14:31; 20:2; J 9:21; Ro 3:1; 2 Cl 1:3; 6:9. τίς …; τίς …; ἢ τίς …; 1 Cor 9:7. τί …; ἢ τί …; what … ? Or what? Mt 16:26; 1 Cor 7:16.—ἢ πῶς: ἢ πῶς ἐρεῖς; or how can you say? Mt 7:4; cp. 12:29; Lk 6:42 v.l. (cp. JosAs 6:2; Tat. 17, 3 al.).
    ② a particle denoting comparison, than, rather than
    ⓐ after a comparative before the other member of the comparison ἀνεκτότερον … ἤ more tolerable … than Mt 10:15; cp. 11:22, 24; Lk 10:12. εὐκοπώτερον … ἤ Mt 19:24; Mk 10:25; cp. Lk 9:13; J 4:1. μᾶλλον ἤ more, rather … than Mt 18:13; J 3:19; Ac 4:19; 5:29; 1 Cor 9:15; 1 Cl 2:1a; 14:1; 21:5. For numerals without ἤ after πλείων and ἐλάσσων, e.g. Mt 26:53 (πλείους ἤ v.l. and var. edd.), s. B-D-F §185, 4 (cp. comp. Ath. 16, 8 μηδὲν πλέον [ἢ corr.] ὅσον ἐκελεύσθησαν).
    ⓑ also without a preceding comp. (Kühner-G. II 303; B-D-F §245, 3).
    α. w. verbs without μᾶλλον (Job 42:12) χαρὰ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα there will be more joy over one than over 99 Lk 15:7. λυσιτελεῖ … ἤ it would be better … than 17:2 (cp. Andoc. 1, 125 τεθνάναι νομίσασα λυσιτελεῖν ἢ ζῆν; Tob 3:6 BA). θέλω … ἤ I would rather … than 1 Cor 14:19 (cp. Epict. 3, 1, 41; BGU 846, 16 [II A.D.] θέλω πηρὸς γενέσται [= γενέσθαι], εἲ [= ἢ] γνοῦναι, ὅπως ἀνθρόπῳ ἔτι ὀφείλω ὀβολόν ‘I had rather become maimed than know that I still owe someone an obol’ [1/6 of a drachma]; Hos 6:6; 2 Macc 14:42; Jos., Ant. 18, 59; Just., A I, 15, 8. βούλομαι … ἤ I had rather …, than as early as Hom., e.g. Il. 1, 117).
    β. after the positive degree (as early as Hdt. 9, 26) καλόν ἐστιν … ἤ it is better … than Mt 18:8, 9; Mk 9:43, 45, 47; 1 Cl 51:3 (Gen 49:12; Ps 117:8f; Sir 20:25; 22:15; Jon 4:3, 8; 4 Macc 9:1. Cp. Polyaenus 8, 49 καλὸν ἀποθανεῖν ἢ ζῆν; Philemon Com. no. 203 θανεῖν κράτιστόν [=far better] ἐστιν ἢ ζῆν ἀθλίως).
    γ. ἤ is used in comparison, w. the idea of exclusion (Ps.-Callisth. 1, 37, 4 μέμφεσθε τὸν ἑαυτῶν βασιλέα ἢ ἐμέ=‘blame your own king, not me’; Gen 38:26 δεδικαίωται Θαμαρ ἢ ἐγώ; 2 Km 19:44; Just., A I, 15, 8 on Lk 5:32 θέλει ὁ πατὴρ τὴν μετάνοιαν ἢ τὴν κόλασιν) δεδικαιωμένος ἢ ἐκεῖνος rather than (= and not) the other man Lk 18:14 v.l.
    ⓒ οὐδὲν ἕτερον ἤ nothing else than (cp. X., Cyr. 2, 3, 10; 7, 5, 41; Jos., Ant. 8, 104; Tat. 15, 2; cp. οὐδὲν ἄλλο … ἤ Just., A I, 33, 6 al.; Ath. 18, 1 μὴ εἶναι … ἕτερον τρόπον … ἢ τοῦτον) Ac 17:21. τί … ἤ what other … than (X., Oec. 3, 3; TestJob 42:5; s. Kühner-G. II 304, 4) 24:21.
    ⓓ πρὶν ἤ before (Ionism, very rare in Attic wr., but common in the Koine [e.g. Nicol. Dam.: 90 Fgm. 130, 14 p. 397, 9 Jac.; Diod S 1, 64, 7; 1, 92, 4; Jos., Ant. 8, 345; Just., A I, 12, 10 al.; Tat. 6:1 al.]: ATschuschke, De πρίν particulae apud scriptores aetatis Augusteae prosaicos usu, diss. Bresl. 1913, 31; 33. S. also πρίν a).
    α. w. aor. inf. foll. (Aelian, VH 1, 5; Herodian 2, 3, 2; Wsd 2:8; Sir 11:8 al.) and accompanying acc. (Nicol. Dam.: 90 Fgm. 128, 14 [Βίος] p. 397, 9 Jac.; Aelian, VH 1, 21; PSI 171, 25 [II B.C.]; Sir 48:25; Tob 2:4; 3:8; 8:20; TestReub 1:1) Mt 1:18; Mk 14:30; Ac 7:2.
    β. foll. by aor. subj. and ἄν Lk 2:26 (without ἄν Jos., Ant. 4, 10).
    γ. foll. by pres. opt. Ac 25:16.
    ⓔ used w. other particles
    α. ἀλλʼ ἤ s. ἀλλά 1a.
    β. ἤπερ than (Hom., Il. 1, 260; 9, 26, 7; Hdt.; Polyb. 2, 51; 61; 2 Macc 14:42; 4 Macc 15:16; Jos., Bell. 5, 10, Ant. 18, 62; Just., A I, 29, 1) after μᾶλλον J 12:43 (cp. Tob 14:4 S ἐν τ. Μηδίᾳ ἔσται σωτηρία μᾶλλον ἤπερ ἐν Ἀσσυρίοις; Tat. 13, 3; 14, 1; without μᾶλλον 40, 1; Diod S 13, 60, 3 πλείονα ἤπερ); after πλέον IEph 6:2 (Lat.).—ἢ γάρ Lk 18:14 v.l. may derive from ἤ + παρʼ.—DELG. M-M. EDNT.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἤ

  • 16 желать

    ρ.δ.
    1. μ., επιθυμώ, θέλω•

    желать познакомиться θέλω να γνωριστούμε•

    родители не -ют этого брака οι γονείς δεν τον θέλουν αυτόν τον γάμο.

    || ποθώ, έχω καημό" желать его видеть ποθώ να τον ιδώ. || εύχομαι•

    желать доброго пути εύχομαι καλό ταξίδι•

    желать вам здоровье и счастье σας εύχομαι υγεία και ευτυχία•

    -ю вам успехов σας εύχομαι (καλές) επιτυχίες•

    - вам всего хорошего (ή доброго) σας εύχομαι ό,τι καλό.

    2. αγαπώ•

    я ее -ю εγώ την θέλω.

    εκφρ.
    оставляет желать многого (ή лучшего) – έχει ακόμα ελλείψεις.
    απρόσ. θέλω.

    Большой русско-греческий словарь > желать

  • 17 и

    и
    1. союз (соединительный) καί:
    брат и сестра ἀδελφός κι ἀδελφή· дверь открылась и вошла жеищииа ἀνοιξε ἡ πόρτα καί μπήκε μιά γυναίκα·
    2. союз (усилительный) καί:
    и ты ей поверила! καί σύ τήν πίστεψες!· и сам не рад καί γώ τό μετάνοιωσα·
    3. союз (уступительный) μά, ὀμως:
    и рад бы поехать, да времени нет εὐχαρίστως θά πήγαινα μά δέν ἔχω καιρὅ
    4. (в смысле «также») καί:
    и я хочу́ пойти καί ἐγώ θέλω νά πάω·
    5. (в смысле чдаже») καί, ἀκόμα καί:
    это и я могу́ сделать αὐτό τό κάνω κι ἐγώ· не могу́ и поду́мать ὁδτε νά τό σκεφτώ μπορώ·
    6. (в смысле «.именно») ἀκριβῶς καί:
    э́то о вас и говорят γιά σάς ἀκριβῶς μιλᾶνε·
    7. и... и... (при повторении) καί... καί:
    и я и сестра καί γώ καί ἡ ἀδελφή· μου· и то и другое καί τό ἕνα καί τό ιϊλλο· ◊ и так далее καί ὁΰτω καθεξής· и тому подобное καί τά λοιπά (сокр. κ.λ.π.)· и прочее καί λοιπά.

    Русско-новогреческий словарь > и

  • 18 хотеть

    хот||еть
    несов θέλω/ ἐπιθυμώ (желать):· \хотеть есть θέλω νά φά(γ)ω· \хотеть спать θέλω νά κοιμηθώ· \хотеть мира ἐπιθυμώ είρήνη· мне \хотетьелось бы его́ ви́деть θά ήθελα νά τόν ἱδῶ· как \хотетьйте ὅπως θέλετε, ὅπως ἐπιθυμείτε· он делает, что хочет κάνει, ὅτι θέλει· что вы \хотетьи́те сказать? τί θέλετε νά πείτε;·\хотетьел бы я знать всю правду θά ήθελα νά ξέρω ὅλην τήν ἀλήθεια· ◊ хочешь не хочешь разг τό θέλεις δέν τό θέλεις, δέν θέλοντας καί μή.

    Русско-новогреческий словарь > хотеть

  • 19 и

    и 1
    ουδ.
    άκλ. είναι το δέκατο γράμμα του ρωσικού αλφάβητου και αντιστοιχεί με την προφορά των ελληνικών «ι».
    и 2
    1. συμπλκ. και• συνδέει ομογενή μέλη της πρότασης, προτάσεις ή και ξεχωριστές λέξεις•

    я работаю и учусь εργάζομαι και σπουδάζω•

    я и ты εγώ και συ•

    отец и мать ο πατέρας και η μητέρα•

    стыд и срам ντροπή και αίσχος•

    был дал сигнал и раздался залп δόθηκε το σύνθημα και ακούστηκε η ομοβροντία.

    2. επιτακτικός (της ακόλουθης λέξης)• ακόμα, όλο και•

    метель становилась сильнее и сильнее η χιονοθύελλα γινόταν όλο και δυνατότερη.

    3. εναντιωματικός• αν και, μολονότι•

    мы и пошли, да нас не пустили αν και πήγαμε, (όμως) δεν μας επέτρεψαν να μπούμε μέσα.

    4 αντιθετικός• όμως, αλλά•

    он обещал прийти и не пришёл αυτός υποσχέθηκε πως θα έρθει, όμως δεν ήρθε ή και δεν ήρθε.

    5. επιτακτικός-εμφαντικός• και•

    и как ты добрался до сюда? και πως κατόρθωσες να φτάσεις ως εδώ;

    6. μόριο• επίσης, το ίδιο•

    и в этом случае экономика играет главную роль κι εδώ η οικονομία παίζει τον κύριο ρολό.

    || ακόμα•

    не хочу и доброй ночи пожелать тебе δε θέλω ακόμα να σου πώ (ευχηθώ) καληνύχτα.

    7. επιφώνημα σε ένδειξη ασυμφωνίας η σε μεγάλο βαθμό• ίιι, πω-πω-πω•

    и-и-и, какой вздор! ίιι τι ανοησία!•

    и-и-и сколько много! πω-πω-πω τι πολλά! ή πολύ!

    Большой русско-греческий словарь > и

  • 20 ὡς

    ὡς:—Summary:
    A as ADVERB of Manner.
    Aa ὧς and ὥς (with accent), so, thus.
    Ab ὡς (without accent) of the Relat. Pron. ὅς, as.
    Acὡς Relat. and Interrog., how.
    Ad ὡς temporal, when.
    Ae ὡς Local, where,
    B ὡς, as CONJUNCTION.
    C, D various usages.
    A ADVERB of Manner:
    Aa [full] ὥς, Demonstr., = οὕτως, so, thus, freq. in Hom., Il.1.33, al.;

    ὢς εἶπ' Sapph.Supp.20

    a.11 (Epic style); in [dialect] Ion. Prose, Hdt.3.13, al.; rare in [dialect] Att., and almost confined to certain phrases, v. infr. 2, 3; ὥς simply = οὕτως, A.Ag. 930, Th.3.37, Pl.Prt. 338a;

    ἀλλ' ὣς γενέσθω E.Hec. 888

    , al.
    2 καὶ ὧς even so, nevertheless, Il.1.116, al.; οὐδ' ὧς not even so, 7.263, Od.1.6, al., Hdt.6.76;

    οὐδέ κεν ὧς Il.9.386

    : the phrases καὶ ὧς, οὐδ' ὧς, μηδ' ὧς, are used in Trag. and [dialect] Att., S.Ant. 1042, Th.1.74, 7.74; also later, PCair.Zen.19.10 (iii B. C., unaccented), UPZ146.40 (ii B. C.), GDI 1832.11 (Delph., ii B. C.), IG22.850.17 (iii B. C.);

    κἂν ὧς, εἴπερ μέλει σοι, ἀπόστειλόν μοί τινα POxy.120.11

     (iv A. D.);

    δουλεύων καθὼς καὶ ὧς GDI2160

     (Delph., ii B. C.); Thess.

    καὶ οὗς IG9(2).234.1

     (iii B. C.); for this phrase the accentuation ὧς is prescribed by Hdn.Gr.2.932, al., cf. A.D.Synt.307.16, and is found in good Mss. of Homer; for the remaining uses under this head (Aa. 1, 3, 4 ) the accentuation ὥς is prescribed by the same grammarians.
    3 in Comparisons, ὥς.., ὡς .., so.. as.., etc.; and reversely ὡς.., ὣς .., as.. so, Il.1.512, 14.265, etc.; in [dialect] Att., Pl.R. 530d; also ὥς τε.. ὣς .., as.. thus.., h.Cer. 174-6, E.Ba. 1066-8;

    οἷα.. ὥς Id.El. 151

    -5; ὥσπερ.., ὣς δὲ .. (in apodosi) Pl.Prt. 326d.
    4 thus, for instance, Od.5.129, h.Ven. 218; ὥς shd. be accented in Od.5.121, 125.
    Ab [full] ὡς, Relat., as, Hom., etc.; prop. relat. to a demonstr. Adv., which is freq. omitted, κινήθη δ' ἀγορὴ ὡς κύματα μακρὰ θαλάσσης, i. e. οὕτως, ὡς .., Il.2.144 (

    φὴ Zenod.

    ): it is relat. not only to the regular demonstr. Advs. ὥς (ὧς), τώς, ὧδε, οὕτως, αὕτως, but also to ταύτῃ, Pl.R. 365d, etc. We find a collat. [dialect] Dor. form ὥ (q. v.); cf. ὥτε. Usage:
    I in similes, freq. in Hom., Il.5.161, al.; longer similes are commonly introduced by

    ὡς ὅτε, ὡς δ' ὅτε, ἤριπε δ', ὡς ὅτε πύργος [ἤριπε] 4.462

    :

    ἤριπε δ', ὡς ὅτε τις δρῦς ἤριπε 13.389

    , cf. 2.394; so later, Emp.84.1, etc.;

    ὡς ὅτε θαητὸν μέγαρον, πάξομεν Pi.O.6.2

    : ὡς ὅτε is rare in short similes, Od.11.368: ὡς is folld. by indic. [tense] pres., Il.9.4, 16.364: also by [tense] aor., 3.33 sq., 4.275, 16.823, al.; also by subj. [tense] pres. or [tense] aor., 5.161, 10.183, 485, 13.334 (sts. ὡς δ' ὅτ' ἄν, 11.269, 17.520); cf. ὥστε A:—the Verb is sts. omitted with ὡς, but may be supplied from the context, ἐνδούπησε πεσοῦσ', ὡς εἰναλίη κήξ (sc. πίπτει) Od.15.479, cf. 6.20;

    θεὸς δ' ὣς τίετο δήμῳ Il.5.78

    ;

    οἱ δὲ φέβοντο.., βόες ὣς ἀγελαῖαι Od.22.299

    : where ὡς follows the noun to which it refers, it takes the accent; so in Com.,

    Ἀριστόδημος ὥς Cratin.151

    , cf. Eub.75.6; v. infr. H.
    2 like as, just as,

    ὡς οὗτος κατὰ τέκν' ἔφαγε.., ὣς ἡμεῖς κτλ. Il.2.326

    , v. supr. Aa. 3.
    3 sts. in the sense as much as or according as, ἑλὼν κρέας ὥς (i. e. ὅσον)

    οἱ χεῖρες ἐχάνδανον Od.17.344

    ; ὦκα δὲ μητρὶ ἔννεπον ὡς (i. e. ὅσα)

    εἶδόν τε καὶ ἔκλυον h.Cer. 172

    ;

    τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι.. ὡς ἑνός Od.4.105

    ;

    τόσον.. ὡς Il.4.130

    ; so in Trag.,

    σοὶ θεοὶ πόροιεν ὡς ἐγὼ θέλω S.OC 1124

    ;

    ὡς ἐγὼ οὐκ ἔστιν ὑμῶν ὅστις ἐξ ἴσου νοσεῖ Id.OT60

    ; in Prose, ὡς δύναται as much as he can, Democr.278;

    τὸ ῥῆμα μέμνημαι ὡς εἶπε Aeschin.3.72

    ; ὡς μή = ὅσον μή, νέμεν ὅτι ἃν ( = ἂν)

    βόλητοι ὡς μὴ ἰν τοῖ περιχώροι IG5(2).3.9

     (Tegea, iv B. C.); cf. Ab. 11.2 infr.
    4 sts. after [comp] Comp., compared with, hence than, μᾶλλον πρέπει οὕτως ὡς .. Pl.Ap. 36d;

    ἅ γε μείζω πόνον παρέχει.. οὐκ ἂν ῥᾳδίως οὐδὲ πολλὰ ἂν εὕροις ὡς τοῦτο Id.R. 526c

    ; οὐδενὸς μᾶλλον φροντίζειν ὡς .. Plb.3.12.5, cf. 7.4.5, 11.2.9, Plu.Cor.36: μᾶσσον ὡς is dub. in A.Pr. 629, and <ἢ> shd. perh. be inserted in Lys.7.12,31; cf. ὥσπερ IV.
    II with Adverbial clauses:
    1 parenthetically, in qualifying clauses, ὡς ἔοικε, etc., Pl. Smp. 176c, etc.: in these cases γε or γοῦν is freq. added, ὡς γοῦν ὁ λόγος σημαίνει as at any rate the argument shows, Id.R. 334a; in some phrases c. inf., v. infr. B. 11.3. An anacoluthon sts. occurs by the Verb of the principal clause being made dependent on the parenthetic Verb, ὡς δὲ Σκύθαι λέγουσι, νεώτατον ἁπάντων ἐθνέων εἶναι (for ἦν)

    τὸ σφέτερον Hdt.4.5

    , cf. 1.65;

    ὡς ἐγὼ ἤκουσα, εἶναι αὐτόν Id.4.76

    ; ὡς γὰρ.. ἤκουσά τινος, ὅτι .. X.An.6.4.18 codd.; ἁνὴρ ὅδ' ὡς ἔοικεν οὐ νεμεῖν (for οὐ νεμεῖ, ὡς ἔοικε), S.Tr. 1238.
    2 in elliptical phrases, so far as.. (cf. supr. Ab.1.3)

    ὡς ἐμοί Id.Aj. 395

     (lyr.); so

    ὥς γε ἐμοὶ κριτῇ Ael.VH2.41

     and

    ὥς γ' ἐμοὶ χρῆσθαι κριτῇ E.Alc. 801

    ;

    ὡς ἐμῇ δόξῃ X.Vect.5.2

    ; ὡς ἀπ' ὀμμάτων (sc. εἰκάσαι) to judge by eyesight, S.OC15: esp. in such phrases as

    οὐκέτι πολλὸν χωρίον, ὡς εἶναι Αἰγύπτου Hdt.2.8

    ; οὐδὲ ἀδύνατος, ὡς Αακεδαιμόνιος for a Lacedaemonian, Th.4.84, cf. D.H.10.31;

    ὡς ἀνθρώποις Alcmaeon 1

    ; φρονεῖ.. ὡς γυνὴ μέγα for a woman, S.OT 1078; πιστός, ὡς νομεύς, ἀνήρ ib. 1118;

    μακρὰν ὡς γέροντι.. ὁδόν Id.OC20

    , cf. 385, Ant.62, etc.;

    ὡπλισμένοι ὡς ἐν τοῖς ὄρεσιν ἱκανῶς X.An.4.3.31

    ; also with

    ἄν, μεγάλα ἐκτήσατο χρήματα, ὡς ἂν εἶναι Ῥοδῶπιν Hdt.2.135

     codd. (ἂν secl. Krüger, Ῥοδώπιος cj. Valck.):—for ὡς εἰπεῖν and the like , v. infr. B. 11.3.
    3 ὡς attached to the object of the Verb, as,

    ἑωυτὸν ὡς ἐχθρὸν λυπέει Democr.88

    ;

    ἔλαβεν ἀμφοτέρους ὡς φίλους ἤδη X.Cyr.3.2.25

    ;

    ἐν οἰκήματι ᾧ ὡς ταμιείῳ ἐχρῆτο Pl.Prt. 315d

    .— For the similar usage of ὡς with Participles and Prepositions, v. infr. c.
    III with Adverbs:
    a with the Posit.,

    ὡς ἀληθῶς

     truly,

    Pl.Phdr. 234e

     (cf.

    ἀληθής 111.1b

    : as if Adv. of τὸ ἀληθές) ; ὡς ἑτέρως in the other way, ib. 276c, D.18.212 (Adv. of ὁ ἕτερος; v. ἕτερος v. 2) (v. infr. D.1.1); ὡς ἠπίως, ὡς ἐτητύμως, S.El. 1438 (lyr.), 1452;

    ὡς ὁμοίως SIG708.34

     (Istropolis, ii B. C.), LXX 4 Ma.5.21, 1 Enoch5.3, IG7.2725.16 (Acraeph., ii A. D.);

    ὡς ἐναλλάξ Vett.Val. 215.9

    , 340.2;

    ὡς παντελῶς Id.184.26

    ;

    ὡς ἄλλως Is.7.27

    , D.6.32;

    ὡς ἐνδεχομένως PPetr.2p.53

     (iii B. C.); in ὣς αὔτως (v. ὡσαύτως ) we have the Adv. of ὁ αὐτός, but the ὥς retains its demonstr. force, as does ὁ in Homer; ὡς ἀληθῶς, ὡς ὁμοίως, and ὡς παντελῶς may be modelled on ὣς αὔτως, with which they are nearly synonymous; so also ὡς ἑτέρως and ὡς ἐναλλάξ, which are contrasted with it.
    b with Advbs. expressing anything extraordinary, θαυμαστῶς or θαυμασίως ὡς, ὑπερφυῶς ὡς, v. sub vocc.; ὡς is sts. separated by several words from its Adv., as

    θαυμαστῶς μοι εἶπες ὡς παρα' δόξαν Pl.Phd. 95a

    ;

    ὑπερφυῶς δὴ τὸ χρῆμα ὡς δύσγνωστον φαίνεται Id.Alc.2.147c

    , cf. Phd. 99d.
    c with the [comp] Sup., as much as can be,

    ὡς μάλιστα Th.1.141

    , etc.: ὡς ῥᾷστα as easily as possible, A.Pr. 104;

    ὡς πλεῖστα Democr. 189

    ; ὠς τάχιστα as quickly as possible, Alc.Supp.4.15, etc.; more fully expressed,

    ὡς δυνατὸν ἄριστα Isoc.12.153

    ;

    ὡς ἐδύναντο ἀδηλότατα Th.7.50

    ;

    μαχομένους ὡς ἂν δυνώμεθα κράτιστα X.An.3.2.6

    ;

    ὡς οἷόν τε βελτιστον Pl.R. 403d

    ; ὡς ἀνυστὸν κάλλιστα Diog.Apollon.3: ὡς and ὅτι are sts. found together, where one is superfluous,

    ὡς ὅτι μάλιστα Pl.Lg. 908a

    ;

    βοῦν ὡς ὅτι κάλλιστον IG22.1028.17

     (ii/i B. C.); v. infr. G.
    d with [comp] Comp.,

    ὡς θᾶσσον Plb.1.66.1

    , 3.82.1.
    e in the phrases ὡς τὸ πολύ, ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, Pl.R. 330c, 377b; ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖον for the more part, commonly,

    ὡς ἐπὶ πλεῖστον Th.2.34

    ; ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος, ὡς πλήθει, Pl.R. 364a, 389d;

    ὡς τὸ ἐπίπαν Hdt.7.50

    , etc.;

    ὡς τὰ πολλά Ael.NA12.17

    .
    2 with Adjs.,
    a Posit.,

    ὑπερφυεῖ τινι.. ὡς μεγάλῃ βλάβῃ Pl.Grg. 477d

    .
    Ac Relat. and Interrog., how,

    μερμήριζε.. ὡς Ἀχιλῆα τιμήσειε Il. 2.3

    , cf. Pl.R. 365a;

    ἐβουλεύοντο ὡς.. στήσονται Hdt.3.84

    , etc.;

    οἷα δεῖ λέγειν καὶ ὥς Arist.EN 1128a1

    ; ὡς πέπραται how, i. e. at what price the goods have been sold, PCair.Zen. 149 (iii B. C.); so οὐκ ἔσθ' ὡς .. (for the more usu. ὅπως ) nowise can it be that.., S.Ant. 750; οὐκ ἔσθ' ὡς οὐ .., Id.Ph. 196 (anap., Porson for οὐκ ἔστιν ὅπως ου) ; οἶσθ' ὡς πόησον; by a mixture of constructions for ὡς χρὴ ποιῆσαι or ὡς ποιήσεις, Id.OT 543, cf. Hermipp.43, Men.916; οἶσθ' ὡς μετεύξει is f.l. in E.Med. 600 ( μέτευξαι Elmsley); similarly,

    οἶσθα.. ὡς νῦν μὴ σφαλῇς S.OC75

    .
    2 ὡς ἂν ποήσῃς however ( in whatever way) thou mayest act, Id.Aj. 1369, cf. Pl.Smp. 181a;

    αὐτῷ ὥς κεν ἅδῃ, τὼς ἔσσεται A.R.3.350

    .
    Ad Temporal, when, with past tenses of the indic.,

    ἐνῶρτο γέλως.., ὡς ἴδον Il.1.600

    : with opt., to express a repeated action, whenever,

    ὡς.. ἐς τὴν Μιλησίην ἀπίκοιτο Hdt.1.17

    : rarely c. subj., to denote what happens under certain conditions,

    τῶν δὲ ὡς ἕκαστός οἱ μειχθῇ, διδοῖ δῶρον Id.4.172

    , cf. 1.132; later, ὡς ἄν c. subj., when, PCair.Zen.251 (iii B. C.), 1 Ep.Cor.11.34, etc.;

    ὥς κα Berl.Sitzb.1927.170

     ([place name] Cyrene); ὡς ἂν τάχιστα λάβῃς τὴν ἐπιστολήν as soon as.. PCair.Zen.241.1 (iii B. C.), cf. LXX 1 Ki.9.13, Jo.3.8: in orat. obliq. c. inf., Hdt.1.86, 96, al.: expressed more forcibly by ὡς.. τάχιστα, some word or words being interposed, ὡς γὰρ ἐπετρόπευσε τάχιστα as soon as ever.., Id.1.65;

    ὡς δὲ ἀφίκετο τάχιστα X.Cyr.1.3.2

    : less freq. ὡς τάχιστα stand together, Aeschin.2.22: but this usage must be distd. from signf. Ab.111.1c: folld. by demonstr.,

    ὡς εἶδ', ὣς ἀνεπᾶλτο Il.20.424

    ;

    ὡς ἴδεν, ὥς μιν ἔρως πυκινὰς φρένας ἀμφεκάλυψεν 14.294

    ; also

    ὡς.., ἔπειτα 3.396

    ;

    Κρονίδης ὥς μιν φράσαθ' ὣς ἐόλητο θυμὸν ἀνωΐστοισιν ὑποδμηθεὶς βελέεσσι Κύπριδος Mosch.2.74

    ; the second ὣς is repeated,

    ἁ δ' Ἀταλάντα ὡς ἴδεν, ὣς ἐμάνη, ὣς ἐς βαθὺν ἅλατ' ἔρωτα Theoc.3.41

     (ὣς = εὐθέως, Sch.vet.), cf. 2.82; in Bion 1.40 the clauses with ὡς all belong to the protasis.
    2 ὡς appears to be f.l. for ἕως in

    ὡς ἂν αὑτὸς ἥλιος.. αἴρῃ S.Ph. 1330

    ,

    ὡς ἂν ᾖς οἷόσπερ εἶ Id.Aj. 1117

    ; cf.

    ὥσπερ 111.1

    : but in later Gr. = ἕως, while,

    ὡς τὸ φῶς ἔχετε Ev.Jo.12.35

    , 36;

    ὡς καιρὸν ἔχομεν Ep.Gal.6.10

    , cf. Epigr.Gr.646a5 (p.529); also until,

    τίθεται ἐπὶ ἀνθράκων ὡς ἀναξηρανθῇ PLeid.X.89

     B.; ἔα ἀφρίζειν τὴν πίσσαν ὡς οὗ ἐκλείπῃ ib.37B.; cf. EM824.43 (conversely ἕως for ὡς final, v. ἕως (B) A. 1.4).
    Ae Local, where, in dialects, Theoc.1.13, 5.101, 103, IG9(2).205.4 (Melitea, iii B. C.), SIG685.63, al. (Cretan, ii B. C.), IG12(1).736.5 ([place name] Camirus), GDI5597.8 (Ephesus, iii B. C.).
    B [full] ὡς as CONJUNCTION:
    I with Substantive clauses, to express a fact, = ὅτι, that.
    II with Final clauses, to express an end or purpose, = ἵνα, ὅπως, so that, in order that.
    III Consecutive, = ὥστε, so that.
    IV Causal, since, because.
    I with Substantive Clauses, with verbs of learning, saying, etc., that, expressing a fact,

    γνωτὸν.., ὡς ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ' ἐφῆπται Il.7.402

    , cf. Od.3.194, etc.: in commands,

    προεῖπεν ὡς μηδεὶς κινήσοιτο X.HG2.1.22

    : with Verbs of fear or anxiety, c. [tense] fut. indic.,

    μηκέτ' ἐκφοβοῦ, μητρῷον ὥς σε λῆμ' ἀτιμάσει ποτέ S.El. 1427

    , cf. X.Cyr.6.2.30; μὴ φοβοῦ ὡς ἀπορήσεις ib.5.2.12, cf. D.10.36; a sentence beginning with ὡς is sts., when interrupted, resumed by ὅτι, and vice versa, X.Cyr.5.3.30, Pl.R. 470d, Hp.Ma. 281c; so ὡς with a finite Verb passes into the acc. and inf., Hdt.1.70, 8.118: both constructions mixed in the same clause, ἐλογίζετο ὡς.. ἧττον ἂν αὐτοὺς ἐθέλειν .. X.Cyr.8.1.25, cf. HG3.4.27: after primary tenses (incl. historic [tense] pres.) ὡς is folld. by indic., after historic tenses by opt. (sts. by indic., both constructions in

    ὑπίσχοντο.. ἀμυνέειν, φράζοντες ὡς οὔ σφι περιοπτέη ἐστὶ ἡ Ἑλλὰς ἀπολλυμένη.. ἀλλὰ τιμωρητέον εἴη Hdt.7.168

    ): sts. c. opt. after a primary tense,

    κατάπτονται.. λέγοντες ὡς Ἀρίστων.. οὐ φήσειε Id.6.69

    , cf. 1.70, Th.1.38, Pl.Chrm. 156b.
    2 with Verbs of feeling,

    χαίρει δέ μοι ἦτορ, ὥς μευ ἀεὶ μέμνησαι Il.23.648

    ;

    ἄχος ἔλλαβ' Ἀχαιοὺς ὡς ἔπεσ' 16.600

    .
    II with Final Clauses, that, in order that; in this sense ὡς and ὡς ἄν, [dialect] Ep. ὥς κεν, are used with the subj. after primary tenses of the indic., and with the opt. after the past tenses,

    βουλὴν ὑποθησόμεθ'.., ὡς μὴ πάντες ὄλωνται Il.8.37

    ;

    τύμβον χεύαμεν.., ὥς κεν τηλεφανὴς.. εἴη Od. 24.83

    ;

    ἡμεῖς δ' ἴωμεν ὡς, ὁπηνίκ' ἂν θεὸς πλοῦν ἡμὶν εἴκῃ, τηνικαυθ' ὁρμώμεθα S.Ph. 464

    ;

    [νέας] διηκοσίας περιέπεμπον.. ὡς ἂν μὴ ὀφθείησαν Hdt.8.7

    . b. rarely c. [tense] fut. indic., ὡς μὴ ὦν αὐτοὶ τε ἀπολέεσθε (cj. Cobet for ἀπόλεσθε)

    κἀμὲ τρώσετε, ἐς ἄλλον τινὰ δῆμον ἀποίχεσθε Hecat. 30J.

    2 ὡς is also used with past tenses of the indic. to express a purpose which has not been or cannot be fulfilled, τί μ' οὐκ ἔκτεινας, ὡς ἔδειξα μήποτε .. ; so that I never should.., S.OT 1392;

    ἔδει τὰ ἐνέχυρα λαβεῖν, ὡς μηδ' εἰ ἐβούλετο ἐδύνατο ἐξαπατᾶν X.An. 7.6.23

    ; cf.

    ἵνα B. 1.3

    ,

    ὅπως B. 1.3

    .
    3 ὡς c. inf., to limit an assertion,

    ὡς μὲν ἐμοὶ δοκέειν Hdt.6.95

    , cf. 2.124; ὡς εἰπεῖν λόγῳ ib.53; or ὡς ἔπος εἰπεῖν, cf.

    ἔπος 11.4

    ; ὡς συντόμως, or ὡς συνελόντι εἰπεῖν to speak shortly, to be brief, X.Oec.12.19, Mem.3.8.10; ὡς εἰκάσαι to make a guess, i.e. probably, Hdt.1.34, etc.;

    ὡς μικρὸν μεγάλῳ εἰκάσαι Th.4.36

     (so without

    ὡς, οὐ πολλῷ λόγῳ εἰπεῖν Hdt. 1.61

    ), v. supr. Ab. 11.1, 2.
    III to express Consequence, like ὥστε, so that, freq. in Hdt., εὖρος ὡς δύο τριήρεας πλέειν ὁμοῦ in breadth such that two triremes could sail abreast, Hdt.7.24;

    ὑψηλὸν οὕτω.., ὡς τὰς κορυφὰς αὐτοῦ οὐκ οἷά τε εἶναι ἰδέσθαι 4.184

    ; so in Trag. and Prose, A.Pers. 437, al., S.OT84, X.An.3.5.7, etc.;

    ἀπέχοντας ἀπ' ἀλλάλων ὡς ἦμεν Ϝικατίπεδον ἄντομον Tab.Heracl.1.75

    ;

    οὕτως.. ὡς ὁμολογεῖν Jul.Or.5.164d

    ;

    ὡς καὶ τοὺς τεχνίτας λανθάνειν PHolm. 9.13

    ; also, like ὥστε, with Indic.,

    οὕτω κλεινὴ ἐγένετο, ὡς.. ἐξέμαθον Hdt.2.135

    , cf. S.Tr. 590, X.HG4.1.33.
    2 ἢ ὡς after a [comp] Comp.,

    μάσσον' ἢ ὡς ἰδέμεν Pi.O.13.113

    ;

    μαλακώτεροι.. ἢ ὡς κάλλιον αὐτοῖς Pl.R. 410d

    ; cf.

    ὥστε B. 1.2

    : with words implying comparison, ὀλίγοι ἐσμὲν ὡς ἐγκρατεῖς εἶναι αὐτῶν too few to.., X.Cyr.4.5.15, γραῦς εἶ, ὦ Ἐλπινίκη, ὡς τηλικαῦτα διαπράττεσθαι πράγματα too old to.. Stesimbr. 5J.
    3 ὡς is sts. omitted where the antecedent demonstrative is expressed, οὕτω ἰσχυραί, μόγις ἂν διαρρήξειας so strong, you could hardly break them, Hdt.3.12;

    ῥώμη σώματος τοιήδε, ἀεθλοφόροι τε ἀμφότεροι ἦσαν Id.1.31

    .
    IV Causal, inasmuch as, since,

    τί ποτε λέγεις, ὦ τέκνον; ὡς οὐ μανθάνω S.Ph. 914

    , cf. E.Ph. 843, 1077, Ar.Ra. 278: c. opt.,

    μὴ καὶ λάθῃ με προσπεσών· ὡς μᾶλλον ἂν ἕλοιτο μ' ἢ τοὺς πάντας Ἀργείους λαβεῖν S.Ph.46

    .
    2 on the ground that.., c. [tense] fut. indic., Lys.30.27.
    C [full] ὡς before
    I Participles;
    II Prepositions; and
    III ὡς itself as a Preposition.
    I with Participles in the case of the Subject, to mark the reason or motive of the action, as if, as,

    ὡς οὐκ ἀΐοντι ἐοικώς Il.23.430

     (v. infr. G); ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι (i. e. ἡγούμενοι μεγάλων τινῶν ἀπεστερῆσθαι), Pl.R. 329a: most freq. c. part. [tense] fut.,

    διαβαίνει.., ὡς ἀμήσων τὸν σῖτον Hdt.6.28

    , cf. 91;

    παρεσκευάζοντο ὡς πολεμήσοντες Th.2.7

    , etc.;

    δηλοῖς ὥς τι σημανῶν νέον S.Ant. 242

    ;

    ὡς τεθνήξων ἴσθι νυνί Ar.Ach. 325

     (troch.): in questions,

    παρὰ Πρωταγόραν νῦν ἐπιχειρεῖς ἰέναι, ὡς παρὰ τίνα ἀφιξόμενος; Pl.Prt. 311b

    ;

    ὡς τί δὴ θέλων; E.IT 557

    ; with vbs. of knowing,

    ἐπιστάσθω Κροῖσος ὡς ὕστερον.. ἁλοὺς τῆς πεπρωμένης Hdt.1.91

    ; ὡς μὴ 'μπολήσων ἴσθι .. S.Ant. 1063.
    2 with Participles in oblique cases, λέγουσιν ἡμᾶς ὡς ὀλωλότας they speak of us as dead, A.Ag. 672;

    ὡς μηδὲν εἰδότ' ἴσθι μ' ὧν ἀνιστορεῖς S.Ph. 253

    ;

    τὸν ἐκβαίνοντα κολάζουσιν ὡς παρανομοῦντα Pl.R. 338e

    ;

    ἵνα μὴ ἀγανακτῇ ὑπὲρ ἐμοῦ ὡς δεινὰ πάσχοντος Id.Phd. 115e

    , cf. Hdt.5.85, 9.54;

    νῦν δέ σου τὰ ἔργα φανερὰ γεγένηται οὐχ ὡς ἀνιωμένου ἀλλ' ὡς ἡδομένου τοῖς γιγνομένοις Lys.12.32

    ;

    κτύπος φωτὸς ὡς τειρομένου < του> S.Ph. 202

     (lyr.); ἐν ὀλιγωρίᾳ ἐποιοῦντο, ὡς, ὅταν ἐξέλθωσιν, ἢ οὐχ ὑπομενοῦντας σφᾶς ἢ ῥᾳδίως ληψόμενοι βίᾳ made light of the matter, in the belief that.., Th.4.5.—Both constructions in one sentence,

    τοὺς κόσμους εἴασε χαίρειν ὡς ἀλλοτρίους τε ὄντας καὶ πλέον θάτερον ἡγησάμενος ἀπεργάζεσθαι Pl.Phd. 114e

    , cf. X.Cyr.1.5.9.
    3 with Parts. put abs. in gen.,

    νῦν δέ, ὡς οὕτω ἐχόντων, στρατιὴν ἐκπέμπετε Hdt.8.144

    ; ἐρώτα

    ὅτι βούλει, ὡς τἀληθῆ ἐροῦντος X.Cyr.3.1.9

    ;

    ὡς ὧδ' ἐχόντων τῶνδ' ἐπίστασθαί σε χρή S.Aj. 281

    , cf. 904, A.Pr. 760, E.Med. 1311, Th.7.15, X.An.1.3.6: so also in acc.,

    μισθὸν αἰτοῦσιν, ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφελίαν ἐσομένην ἐκ τοῦ ἄρχειν Pl.R. 345e

    , cf. E.Ph. 1461: with both cases in one sentence,

    ὡς καὶ τῶν Ἀθηναίων προσδοκίμων ὄντων ἄλλῃ στρατιᾷ καὶ.. διαπεπολεμησόμενον Th.7.25

    , cf. Pl.R. 604b.
    II ὡς before Preps., ἀνήγοντο ὡς ἐπὶ ναυμαχίαν (v.l. -ίᾳ) Th.1.48, cf. X. HG2.1.22;

    φρύγανα συλλέγοντες ὡς ἐπὶ πῦρ Id.An.4.3.11

    ; κατέλαβε τὴν ἀκρόπολιν ὡς ἐπὶ τυραννίδι, expressing the purpose, Th.1.126;

    ἀπέπλεον.. ὡς ἐς τὰς Ἀθήνας Id.6.61

    ;

    πλεῖς ὡς πρὸς οἶκον S.Ph.58

    ;

    τὸ βούλευμ' ὡς ἐπ' Ἀργείοις τόδ' ἦν Id.Aj.44

    : in these passages ὡς marks an intention; not so in the following:

    ἀπαγγέλλετε τῇ μητρὶ [χαίρειν] ὡς παρ' ἐμοῦ X.Cyr.8.7.28

    ; also

    ὡς ἀπὸ τῆς πομπῆς Pl.R. 327c

    ;

    ὡς ἐκ κακῶν ἐχάρη Hdt.8.101

    .
    b later, in geographical expressions, of direction,

    προϊών, ὡς ἐπὶ τὸν Πηνειόν Str.9.5.8

    , cf. 13.1.22;

    ὡς πρὸς ἕω βλέπων Id.8.6.1

    , cf. 7.6.2; ὡς εἰς Φηραίαν (leg. Ἡραίαν)

    ἰόντων Id.8.3.32

    .
    III ὡς as a Prep., prop. in cases where the object is a person, not a place: once in Hom.,

    ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον Od.17.218

     (v.l. ἐς τὸν ὁμοῖον, cf.

    αἶνος Ὁμηρικός, αἰὲν ὁμοῖον ὡς θεός.. ἐς τὸν ὁμοῖον ἄγει Call.Aet.1.1.10

    ; ἔρχεται.. ἕκαστον τὸ ὅμοιον ὡς τὸ ὅ., τὸ πυκνὸν ὡς τὸ πυκνόν κτλ. (with v.l. ἐς) Hp.Nat.Puer.17), but possibly ὡς.. ὥς as.. so, in Od. l.c.; also in Hdt.,

    ἐσελθεῖν ὡς τὴν θυγατέρα 2.121

    .έ: freq. in [dialect] Att.,

    ὡς Ἆγιν ἐπρεσβεύσαντο Th.8.5

    , etc.;

    ἀφίκετο ὡς Περδίκκαν καὶ ἐς τὴν Χαλκιδικήν Id.4.79

    ;

    ἀπέπλευσαν ἐς Φώκαιαν.. ὡς Ἀστύοχον Id.8.31

    ; ναῦς ἐς τὸν Ἑλλήσποντον ὡς Φαρνάβαζον ἀποπέμπειν ib.39;

    ὡς ἐκεῖνον πλέομεν ὥσπερ πρὸς δεσπότην Isoc. 4.121

    ; the examples of ὡς with names of places are corrupt, e.g.

    ὡς τὴν Μίλητον Th.8.36

     (ἐς cod. Vat.); ὡς Ἄβυδον one Ms. in Id.8.103;

    ὡς τὸ πρόσθεν Ar.Ach. 242

    : in S.OT 1481 ὡς τὰς ἀδελφὰς.. τὰς ἐμὰς χέρας is equiv. to ὡς ἐμὲ τὸν ἀδελφόν; in Id.Tr. 366 δόμους ὡς τούσδε house = household.
    D [full] ὡς in independent sentences:
    I as an exclamation, how, mostly with Advbs. and Adjs., ὡς ἄνοον κραδίην ἔχες how silly a heart hadst thou! Il.21.441; ὡς ἀγαθὸν καὶ παῖδα λιπέσθαι how good is it.., Od.3.196, cf. 24.194;

    φρονεῖν ὡς δεινόν S.OT 316

    ; ὡς ἀστεῖος ὁ ἄνθρωπος how charming he is! Pl.Phd. 116d;

    ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε LXX Ps.91(92).6

    , 103(104).24; in indirect clauses, ἐθαύμασα τοῦτο, ὡς ἡδέως.. ἀπεδέξατο marvelled at seeing how.., Pl. Phd. 89a.
    2 with Verbs, ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί how constantly.., Il.19.290, cf. 21.273; ὡς οὐκ ἔστι χάρις μετόπισθ' εὐεργέων how little thanks remain! Od.22.319; ὡς ὄχλος νιν.. ἀμφέπει see how.., E.Ph. 148; ὡς ὑπερδέδοικά σου how greatly.., S.Ant.82; so perh.

    ὡς οἰμώξεται Ar.Ra. 279

    ;

    ὡς ἅπανθ' ὑμῖν τυραννίς ἐστι Id.V. 488

     (troch.).
    II to mark a wish, oh that! c. opt. alone,

    ὡς ἔρις.. ἀπόλοιτο Il.18.107

    ;

    ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος Od.1.47

    , cf. S.El. 126 (lyr.); also ὡς ἄν or κε with opt.,

    ὡς ἂν ἔπειτ' ἀπὸ σεῖο οὐκ ἐθέλοιμι λείπεσθαι Il.9.444

    ;

    ὥς κέ οἱ αὖθι γαῖα χάνοι 6.281

    .
    E [full] ὡς with numerals marks that they are to be taken only as a round number, as it were, about, nearly,

    σὺν ἀνθρώποις ὡς εἴκοσι X.An.3.3.5

    ; also ὡς πέντε μάλιστά κῃ about five (v.

    μάλα 111.5

    ), Hdt.7.30:—also with words compounded with numerals,

    δέπας.. ὡς τριλάγυνον Stesich.7

    ; παῖς ὡς ἑπτέτης of some seven years, Pl. Grg. 471c;

    δρέπανα ὡς διπήχη X.Cyr.6.1.30

    , cf. An.5.4.12; cf.

    ὡσεί 111

    .
    F [full] ὡς in some elliptical (or apparently elliptical) phrases:
    1 ὡς τί δὴ τόδε (sc. γένηται); to what end? E.Or. 796 (troch.); cf.

    ἵνα B.11.3c

    .
    2 know that (sc. ἴσθι)

    , ὡς ἔστιν ἀνδρὸς τοῦδε τἄργα ταῦτά σοι S.Aj.39

    ;

    ὡς τοῦτό γ' ἔρξας δύο φέρει δωρήματα Id.Ph. 117

    ;

    ὡς τῆσδ' ἑκοῦσα παιδὸς οὐ μεθήσομαι E.Hec. 400

    , cf. Med. 609, Ph. 720; ὡς τάχ' οὐκέθ' αἱματηρὸν.. ἀργήσει ξίφος ib. 625 (troch.); so in Com.,

    ὡς ἔστ' ἐν ἡμῖν τῆς πόλεως τὰ πράγματα Ar.Lys.32

    , cf. 499 (anap.), Ach. 333 (troch.), Nu. 209; also

    ἀλλ' ὡς ἀπὸ τοῦ τείχους πάρεστιν ἄγγελος οὐδείς Id.Av. 1119

    .
    3 ὡς ἕκαστος, ἕκαστοι, each severally (whether in respect of time, place, or other difference),

    ξυνελέγοντο.. Κορίνθιοι δισχίιοι ὁπλῖται, οἱ δ' ἄλλοι ὡς ἕκαστοι, Φλειάσιοι δὲ πανστρατιᾷ Th.5.57

    , cf. 1.107, 113; πρώτη τε αὕτη πόλις ξυμμαχὶς παρὰ τὸ καθεστηκὸς ἐδουλώθη, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν ἄλλων ὡς ἑκάστη [ξυνέβη] (ξ. secl. Krüger: ἀπὸ κοινοῦ ἐδουλώθη Sch.l.c.) Id.1.98; ἄλλοι τε παριόντες ἐγκλήματα ἐποιοῦντο ὡς ἕκαστοι ib.67, cf. 7.65; χρησμολόγοι τε ᾖδον χρησμοὺς παντοίους, ὧν ἀκροᾶσθαι ὡς ἕκαστος ὥρμητο, i. e. different persons ran to listen to different prophecies, Id.2.21; τὰς ἄλλας ὡς ἑκάστην ποι ἐκπεπτωκυῖαν ἀναδησάμενοι ἐκόμιζον ἐς τὴν πόλιν they made fast to the rest wherever each (ship) had been run ashore, Id.7.74; οἱ δ' οὖν ὡς ἕκαστοι Ἕλληνες κατὰ πόλεις τε ὅσοι ἀλλήλων ξυνίεσαν καὶ ξύμπαντες ὕστερον κληθέντες οὐδὲν πρὸ τῶν Τρωικῶν.. ἁθρόοι ἔπραξαν the various peoples that were later called by the common name of Greeks, Id.1.3;

    ὡς ἑκάστῳ ἔργον προστάσσων Hdt.1.114

    ; ὡς ἑκάστην ( one by one) αἱρέοντες (sc. τὰς νήσους)

    οἱ βάρβαροι ἐσαγήνευον τοὺς ἀνθρώπους Id.6.31

    , cf. 79;

    ὡς ἑκασταχόσε D.C.41.9

    , al.; rarely with a Verb,

    ὡς ἕκαστος ἀπικνέοιτο Hdt.1.29

    , cf. Th.6.2: later ὡς follows

    ἕκαστος, ἑκάστῳ ὡς ὁ Θεὸς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως Ep.Rom.12.3

    :—for the etymology v. infr. H; also

    ὡς ἑκάτεροι Th.3.74

     (v. infr. H).
    G [full] ὡς pleonast. in

    ὡς ὅτι D.H. 9.14

    , 2 Ep.Cor.11.21, Sch.A Il.1.264, 129, 396, 3.280, AP9.530, dub.l. in Str.15.1.57.
    H Etymology: this word is in origin five distinct words: (1) ὡς 'as' is the Adv. fr. the Relat. ὅς (I.-E. stem yo-); with ὡς βέλτιστος cf. Skt. yācchrē[snull ][tnull ]á[hudot ] 'the best possible': (2) ὧς ' thus' is the Adv. of a Demonstr. stem so- found in Skt. sa, Gr. ὁ, Lat. sō-c (Gloss. = ita, cf. Umbr. esoc); (3) ὡς postpositive (ὄρνιθες ὥς, etc.) constantly makes a preceding short closed syll. long in Hom., and must therefore have been ϝως; it may perh. be related to Skt. vā, a form of va, iva ( = (1) or (2) like), Lat. ve, Gr. ἦ[ϝ] ε; (4) ὡς prep. 'to' is of doubtful origin (perh. fr. Ως, cogn. with Lat. ōs 'face', Skt. ās: Ως τινα ἐλθεῖν like τί δέ δε φρένας ἵκετο πένθος;); (5) ὡς F.3 is prob. ϝως, Adv. of ϝός the reflexive Adj., and means lit. in his (their) own way (or place); it is idiomatically placed before ἕκαστος ([etym.] ἑκάτερος), cf.

    ϝὸν ϝεκάτερος Leg.Gort.1.18

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὡς

Страницы

См. также в других словарях:

  • θέλω — (AM θέλω και ἐθέλω) 1. έχω την επιθυμία ή την ανάγκη ή την πρόθεση να κάνω κάτι ή να πω κάτι, επιθυμώ (α. «θέλω να φάω» β. «εἰ σύ γε σῷ θυμῷ ἐθέλεις», Ομ. Ιλ.) 2. επιθυμώ πολύ, επιζητώ (α. «θέλει να προκόψει» β. «πάντ ἐθέλω δόμεναι», Ομ. Ιλ.) 3.… …   Dictionary of Greek

  • θέλω — θέλω, θέλησα βλ. πίν. 157 (και ως απρόσ. θέλει) Σημειώσεις: θέλω : χρησιμοποιείται η λόγια μτχ. ηθελημένος ως επίθετο (→ σκόπιμος, με πρόθεση) …   Τα ρήματα της νέας ελληνικής

  • και — γε καί... γε (Α) βλ. και (Ι). (I) ή κι πριν από φωνήεν ή δίφθογγο (AM καί, με κράση πριν από λέξη που αρχίζει από φωνήεν ή δίφθογγο: «χοί» καὶ οἱ, «κἀγώ» καὶ ἐγώ) (σύνδ.) 1. συμπλεκτικός, συνδέει κατά παράταξη δύο ή περισσότερες έννοιες, λέξεις,… …   Dictionary of Greek

  • θέλω — ήθελα, θέλησα, θελημένος, η, ο 1. επιθυμώ: Θέλει να σπουδάσει – Θέλοντας μη θέλοντας έκανα αυτό που μου ζήτησες. 2. χρειάζομαι: Ο άρρωστος θέλει γιατρό. – Τα χωράφια θέλουν βροχή. – Το φαγητό θέλει λίγη ώρα ακόμη για να βράσει. 3. μου αξίζει κάτι …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • Ελλάδα - Γραμματεία και Λογοτεχνία — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ H λέξη ιστορία συνδέεται ετυμολογικά με τη ρίζα Fιδ , η οποία σημαίνει «βλέπω», και υπό αυτή την έννοια ιστορία είναι η αφήγηση που προκύπτει από έρευνα βασισμένη στην προσωπική παρατήρηση. Τα κείμενα των αρχαίων… …   Dictionary of Greek

  • συνώνυμος — η, ο / συνώνυμος, ον, ΝΜΑ, και αττ. τ. ξυνώνυμος, ον, Α 1. αυτός που έχει το ίδιο όνομα με άλλον 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα συνώνυμα α) λέξεις που διαφέρουν μορφολογικώς αλλά έχουν την ίδια ή παραπλήσια σημασία, όπως λ.χ. θύρα και πόρτα, θέλω… …   Dictionary of Greek

  • βούλομαι — και βουλιέμαι και βουλιούμαι (AM βούλομαι, Α και επιτ. τ. βόλομαι) 1. θέλω, επιθυμώ 2. λογαριάζω, σκέπτομαι να πράξω κάτι νεοελλ. αποφασίζω μσν. (για διάταξη νόμου) καθορίζω αρχ. φρ. 1. «εἰ βούλει» (ευγενική φράση φιλοφροσύνης) αν αγαπάς 2.… …   Dictionary of Greek

  • λέγω — και λέω (AM λέγω, Μ και λέω) 1. εκφράζομαι με τον προφορικό λόγο, ομιλώ, λαλώ (α. «ο καθένας είπε τις απόψεις του» β. «λεγέτω μὲν οὖν περὶ αὐτοῡ ὡς ἕκαστος γιγνώσκει», Θουκ. γ. «ἔλεξαν ὑπὲρ τῶν στρατηγῶν τάδε», Ξεν.) 2. φρονώ, νομίζω (α. «τί λες… …   Dictionary of Greek

  • κάνω — και κάμνω (AM κάμνω, Μ και κάνω) κατασκευάζω, δημιουργώ, φτειάχνω (α. «δεν τήν έκανες καλά τη βιβλιοθήκη» β. «οὐδ ἄνδρες νηῶν ἔνι τέκτονες, οἵ κε κάμοιεν νῆας ἐϋσσέλμους», Ομ. Οδ.) νεοελλ. 1. επιχειρώ κάτι, προσπαθώ ή αρχίζω μια ενέργεια (α.… …   Dictionary of Greek

  • κανένας — και κανείς, καμιά, κανένα (Μ κανείς, καμία, κανέν, αρσ. και κανένας και κιανείς και κιανένας, θηλ. και καμιά και κιαμιά, ουδ. και κανένα[ν] και κιανένα[ν]) 1. (με άρνηση) ούτε ένας, ουδείς («η πληγή δεν έχει κανέναν κίνδυνο») 2. κάποιος, ένας… …   Dictionary of Greek

  • κλαίω — και κλαίγω (AM κλαίω, Α αττ. τ. κλάω, αιολ. τ. κλαΐω, Μ και κλαίγω) 1. χύνω δάκρυα για να εκφράσω τη θλίψη μου ή, σπανίως, και τη χαρά μου (α. «κλαίει σαν μωρό παιδί» β. «κι αν δε σε κλάψει η μάννα σου, ο κόσμος σε δακρύζει», Πολίτ. γ. «στην… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»